Μετά τα 105 χρόνια… "είναι λίγο κουραστική η ζωή"

«Γεράσαμε ρε!». Ετσι, απλά, ανθρώπινα, αληθινά μας υποδέχτηκε στο σπιτικό του στους Κάτω Αμπελοκήπους Πυλίας ο υπεραιωνόβιος Στέλιος Μπλουγουράς. Στα 105 του χρόνια είναι ένας από τους Μεσσήνιους που «περπάτησαν» τη ζωή σε 2 αιώνες και συνεχίζουν, έχοντάς τα… 400. Αλλωστε, η εν ζωή είναι και η αδερφή του η Τασούλα, που έχει πατήσει τα… 108. Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/59333-yperaiwnobios

Μπορεί τα χρόνια να του στερούν την όραση τα τελευταία χρόνια, όμως η ζεστασιά και η θαλπωρή των παιδιών του επιτρέπουν να «βλέπει» με τα δικά τους μάτια και τη δική τους ψυχή.

«Τα έχω περάσει όλα» λέει και υπογραμμίζει: «Πέρασα καλά» και ας τον «τρώει» το παράπονο πως πήραν άλλοι σύνταξη για την Εθνική Αντίσταση που δε… βγήκαν από το σπίτι τους, ενώ ο ίδιος που απειλήθηκε με εκτέλεση, τιμήθηκε με ένα μετάλλιο που του έστειλαν και ζει με τα 320 ευρώ της σύνταξης του ΟΓΑ.
«Ας είναι καλά τα παιδιά μου. Πού να βγει; Τι να κάνω; Ευτυχώς έχω τα παιδιά μου που με συντηράνε, αλλιώς δε μπορώ να ζήσω».
Στα χρόνια του πιστεύει πια πως «είναι λίγο κουραστική η ζωή». Στην ευχή να ζήσει πολλά ακόμα απαντά: «Να ζήσω καλά, τι να τα κάνω να τα πολλά;».
Στο χωριό αυτό γεννήθηκε, πήγε σχολείο, έγινε τσοπάνης, είχε γίδια και πρόβατα, έγινε αγρότης, είχε ελιές, καλλιέργησε κηπευτικά, κρεμμύδια και όλα τα καλά στα περιβόλια του. Οπως λέει, «τώρα δε μπορώ να κάνω τίποτα γιατί δε βλέπω». Αλλά είναι σε θέση να καταλάβει μια χαρά τα όσα συμβαίνουν γύρω του, καθώς διαπιστώνει πως «η δικιά μου η ζωή ήταν και είναι μια χαρά. Ομως στο χωριό δεν υπάρχει κόσμος πια. Ολοι έφυγαν».
Για τη δική του ιστορία σίγουρα έχει πολλά να διηγηθεί. Στέκεται όμως ιδιαίτερα στο αντάρτικο. Θυμάται πως όταν γύρισαν από το Γύθειο στην Καλαμάτα τους πήγαιναν μαζί με έναν ακόμα να τους σκοτώσουν. Οπως θυμάται συγκινημένος «βρέθηκε κάποιος αξιωματικός όμως στο στρατόπεδο που λέει "πού τον πάτε αυτόν ρε, έχω συγγένεια με τον πατέρα του. Πού τον πάτε; Εγώ σ’ αυτού το σπίτι πέρασα και ήπια ένα ποτήρι νερό». Μετά την τυχερή αυτή συνάντηση με τον αξιωματικό τούς πήγαν σε ένα θάλαμο και γύρισαν σπίτια τους όταν διαλύθηκε το αντάρτικο. Τότε μας απολύσανε. Αλλιώς μας είχανε για πιστόλα» συμπληρώνει.
«Ολος ο κόσμος να ’χει την ευχή μου, να ’χει και τα χρόνια μου» λέει κλείνοντας τη σύντομη κουβέντα μας στην κουζίνα του σπιτιού του.

πηγή: /www.eleftheriaonline.gr Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/59333-yperaiwnobios