Που πάμε;

 από την "ΑΥΓΗ"

Εν έτει 2012 οι πολίτες της χώρας τα βγάζουν πέρα δύσκολα. Οι πολίτες με αναπηρία "απλώς δεν μπορούν να ζήσουν. Δεν μας πειράζει η αναπηρία. Μας πειράζει η ανάπηρη αντίληψη των αρτιμελών για εμάς» λέει στην "Αυγή" ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών Θανάσης Βίγλας. "Η κυβέρνηση μας έχει κατατάξει σε πολίτες δεύτερη ταχύτητας. Τα νέα μέτρα μας οδηγούν στην απόλυτη εξαθλίωση" προσθέτει.

Παρά τις εξαγγελίες Σαμαρά για διασφάλιση των παροχών στην πλέον ευαίσθητη κοινωνική ομάδα, η... αυτοθυσία της κυβέρνησης είχε διάρκεια... δέκα ημερών. Ως εκ τούτου το ψαλίδι θα πιάσει τις συντάξεις ανθρώπων με ελάχιστα έσοδα, θα τους στερήσει σημαντικά βοηθήματα όπως είναι τα δώρα Χριστουγέννων - Πάσχα και το επίδομα αδείας, ενώ το κυριότερο είναι πως "δείχνει ότι δεν μας υπολογίζει. Μας εμπαίζει", συμπληρώνει ο κ. Βίγλας.

Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν χρόνια ζητήματα, τα οποία επιμελώς υποσκελίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Πάνω από 70.000 άνθρωποι περιμένουν να πάρουν ειδοποίηση από τα ΚΕΠΑ (Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας) προκειμένου να περάσουν από εξετάσεις, είτε για να ανανεώσουν τη γνωμάτευση που θα πιστοποιεί τη σοβαρότητα της κατάστασής τους είτε θα διαπιστωθεί αν έχουν πρόβλημα. Οι βασικοί λόγοι που αυτό συμβαίνει είναι:

* Τα αυστηρά κριτήρια σύστασης επιτροπής. Στις επαρχιακές πόλεις συγκεντρώνεται δύσκολα ο κατώτατος αριθμός των 15 ατόμων που απαιτούνται, με συνέπεια να ακυρώνεται συχνά η διαδικασία.

* Το ότι οι γιατροί προτιμούν να μην πηγαίνουν σε απομακρυσμένες περιοχές, επειδή είναι οικονομικά ασύμφορο.

* Τα λιγοστά ΚΕΠΑ που υπάρχουν στην Ελλάδα.

* Οι επαναλαμβανόμενες διαδικασίες για την έκδοση της γνωμάτευσης. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με αναπηρία εφ' όρου ζωής (ακρωτηριασμένα άκρα), που παρόλα αυτά εξετάζονται ανά 2-3 χρόνια.

Αξίζει να τονιστεί ότι, κατά το διάστημα που δεν έχουν δοθεί στους αιτούντες οι γνωματεύσεις, δεν τους καταβάλλεται ούτε... ευρώ. Ούτε η αναπηρική σύνταξη ούτε το προβλεπόμενο ποσό για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Συνυπολογίζοντας ότι τα έσοδά τους είναι περιορισμένα, καθώς η ανεργία αγγίζει στους ανθρώπους με αναπηρία το 85%, και τις σαφώς μεγαλύτερες οικονομικές ανάγκες που έχουν για τη συντήρησή τους, "μοιάζει ανέφικτο να ζήσει κάποιος έτσι" επισημαίνει ο πρόεδρος του Πανελλαδικού Συνδέσμου Παραπληγικών και Κινητικά Ανάπηρων Γρηγόρης Μούσιος και αναφέρεται στη δική του περιπέτεια.

"Έκανα πέρυσι τον Νοέμβριο αίτηση στο ΚΕΠΑ. Με κάλεσαν στις 17 Ιανουαρίου. Έδωσα τα χαρτιά που απαιτούνταν και πέρασα από επιτροπή στις 3 Σεπτέμβρη! Ευτυχώς βάσει του παλαιότερου συστήματος θεωρούμαι ανάπηρος εφ' όρου ζωής και γλιτώνω αυτό το κομμάτι της συνεχούς επανεξέτασης. Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις συμπολιτών μας, που λήγει η προθεσμία της γνωμάτευσης και μένουν χωρίς χρήματα. Αν και το χειρότερο είναι πως δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη".

Κατά τον ίδιο θα πρέπει να εξαιρεθούν από τις επαναλαμβανόμενες εξετάσεις "όσοι είναι από ατυχήματα ή έχουν ακρωτηριασμό. Δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρούνται ούτε να αναμένουν τόσοι άνθρωποι. Με αυτό τον τρόπο αυτόματα δίνεται μια βαθιά ανάσα σε πολλούς ανθρώπους”.

"Μου έλεγαν ότι είχα ατροφικά πόδια από την... ξάπλα!"

Ένας από αυτούς είναι ο Αθανάσιος Κ. (53 ετών). "Το 2006 έπαθα ρήξη θωρακικής αορτής. Έζησα από θαύμα. Έμεινα όμως παράλυτος στα κάτω άκρα" λέει και αναφέρει πως "αυτή τη στιγμή είμαι χωρίς σύνταξη από τον Δεκέμβριο του 2011. Στις 4.1.12 ορίστηκε να καταθέσω τα χαρτιά στον Πύργο. Τα χαρτιά που υπέβαλα τα είδαν γραμματέας και γιατρός. Δεν μου ανέφεραν τίποτα για κάποια έλλειψη ή κάτι. Μαζί μου είχα πρόσφατη γνωμάτευση από νευρολόγο του Αττικού νοσοκομείου και απόφαση από τον θεράποντα ιατρό, αλλά όχι τη μαγνητική. Δεν μου ανέφεραν όμως κάτι.

Ορίστηκε να περάσω από επιτροπή στις 22.3.12. Είναι εμφανές διά γυμνού οφθαλμού ότι είμαι παραπληγικός. Τα πόδια μου από την ακινησία είναι ατροφικά. Με εξέτασαν επί τόπου. έλεγξαν τα αντανακλαστικά μου. Δεν υπήρξε καμία αντίδραση προφανώς. Μου ζήτησαν και άλλα στοιχεία, τα οποία όμως δεν μου είχαν ζητηθεί στην αρχή. Κάποιος από τους γιατρούς μου λέει: 'Και πού ξέρουμε ότι τα πόδια σου δεν είναι έτσι από την αδράνεια; Μπορεί να είσαι ξαπλωμένος όλη μέρα'. Εκεί τι μπορεί να απαντήσει κανείς".

Τα χρήματα που στερείται τον έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο. "Χρωστάω παντού. Τα παιδιά μου πάνε σχολείο, άλλα έσοδα δεν έχω. Με πιάνει το παράπονο. Έγινε ολόκληρος ντόρος για όσους παίρνουν επιδόματα χωρίς να το δικαιούνται, αλλά ξέχασαν και αυτούς που τα δικαιούνται. Πλέον, αν είσαι σε καρότσι, δεν σε κοιτάνε μόνο περίεργα, αλλά και ειρωνικά. Σκέφτονται μήπως είσαι και εσύ στο κόλπο..." Τα έξοδα που απαιτούνται για την περίθαλψη του είναι μεγάλα. Για την ώρα έχει εξασφαλίσει μία παράταση διαρκείας έξι μηνών. "Όμως πρέπει να περάσω από επιτροπή, διαφορετικά θα έχω πρόβλημα".

Βάσει των νέων νομοθετικών ρυθμίσεων από τα 1.800 ευρώ που δίνονταν για απόκτηση αναπηρικού αμαξιδίου πλέον θα παρέχεται το ποσό των 1.080 ευρώ. Σημειωτέον, το αναπηρικό αμαξίδιο κοστίζει 1.800-2.000 ευρώ. Σοβαρότατο πρόβλημα υπάρχει και με τα ειδικά μαξιλάρια. Από 650 ευρώ θα δίνονται 245, ενώ το κόστος αγοράς είναι κοντά στα 400! Για τα ηλεκτροκίνητα αμαξίδια θα δίνονται από 3.500 ευρώ, μόλις 2310, με το κόστος να ανέρχεται στα 5.000. Αξίζει να τονιστεί επίσης ότι πλέον θα πρέπει οι άνθρωποι με αναπηρία να πληρώνουν 25% των φαρμάκων που χρειάζονται.

χωρίς σχόλια!!!!!! η αλήθεια πάει μπροστά, κάτι σαν τραίνο, ας πούμε!!! ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ
Που πάμε;;;;;; και ....σφυρίζουμε!!!!!