ΣΗΜΕΡΑ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ, ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ...ΜΑΡΜΟΤΑΣ !

 Τα τελευταία δύο χρόνια με τις καραντίνες-ξεκαραντίνες, τα ανοίγματα και τα κλεισίματα της αγοράς και της κοινωνίας, ίσως να είναι πολλοί όσοι ζουν κάθε μέρα τη μέρα της μαρμότας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, βέβαια, έχει θεσμοθετηθεί μια 'κανονική' Μέρα της Μαρμότας, που γιορτάζεται κάθε 2 Φεβρουαρίου αρχής γενομένης από το 1887, αλλά δεν έχει καθόλου να κάνει με τη ζωή στο repeat.

Μία μαρμότα μπορεί να φέρει την άνοιξη

  Σύμφωνα με την παράδοση που ξεκίνησε από το Punxsutawney, μια μικρή πόλη στην Πενσυλβάνια, αν μια μαρμότα (η μαρμότα είναι ένα χαριτωμένο τρωκτικό, σε περίπτωση που το αγνοείς), βγει από την τρύπα της κατά τη διάρκεια της ημέρας, δει τη σκιά της, φοβηθεί και τρέξει πίσω στο λαγούμι της, τότε θα ακολουθήσουν έξι ακόμα εβδομάδες με χειμωνιάτικο καιρό. Αν δεν σκαμπάσει Χριστό, τότε η άνοιξη θα έρθει πιο νωρίς.

  Οι ρίζες αυτής της παράδοσης εντοπίζονται σε μια αρχαιότερη χριστιανική, όταν κατά την Υπαπαντή του Κυρίου -που συνεχίζει να εορτάζεται κι αυτή στις 2 Φεβρουαρίου- ο κλήρος ευλογούσε και μοίραζε στους πιστούς κεριά για τον χειμώνα. Τότε, ήταν τα κεριά που αντιπροσώπευαν το πόσο μακρύς και παγωμένος θα είναι ο χειμώνας.

  Οι Γερμανοί επέκτειναν αυτό το 'concept' μετεωρολογικής πρόγνωσης από τα κεριά στα ζώα και πιο συγκεκριμένα στον σκαντζόχοιρο. Όταν, όμως, ως έποικοι κετέφθασαν στην Αμερική, αντικατέστησαν τον σκαντζόχοιρο με τη μαρμότα, μιας και υπήρχαν πολλές μαρμότες στα μέρη που εγκαταστάθηκαν.

Λίγα λόγια για τις μαρμότες

  Οι μαρμότες, που συνήθως ζυγίζουν από έξι έως οκτώ κιλά, σκαρφαλώνουν στα δέντρα και κολυμπούν, τρέφονται με φρούτα και λαχανικά. Όταν, πάλι, τρομάζουν ή ψάχνουν για ταίρι, σφυρίζουν.

  Προς το τέλος του φθινοπώρου πέφτουν σε χειμερία νάρκη και τον Φλεβάρη τα αρσενικά του είδους βγαίνουν από τα λαγούμια τους για να ψάξουν για ταίρι (κι όχι για να κάνουν κάποια πρόγνωση για τον καιρό). Για τα καλά, από τη χειμερία νάρκη βγαίνουν τον Μάρτιο.

Το πανηγύρι

  Το 1887, ένας δημοσιογράφος που εργαζόταν σε μια τοπική εφημερίδα και ανήκε σε μια κυνηγετική λέσχη ισχυρίστηκε ότι το είδος της μαρμότας που ενδημεί στο Punxsutawney, το Punxsutawney Phil, αποτελεί το μόνο είδος μαρμότας που μπορεί να προβλέψει τον καιρό, παρότι και άλλες πόλεις διεκδικούν τον ίδιο τίτλο για τα δικά τους τρωκτικά.

  Κάπως έτσι ξεκίνησε το πανηγύρι που έφτασε στις μέρες μας να προσελκύει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στο Punxsutawney, για να δουν με τα ίδια τους τα μάτια την πρόβλεψη της τοπικής μαρμότας, με τους σχετικούς εορτασμούς να διαρκούν επί τρεις ημέρες και να συνοδεύονται από πολλές ψυχαγωγικές δραστηριότητες.