Ο ΑΠΡΙΛΙΑΝΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΤ. ΠΑΤΤΑΚΟΣ ΑΠΕΒΙΩΣΕ

Από την Καλαμάτα, ο γνωστός επιχειρηματίας, μας είπε: «Ο Στυλιανός Παττακός πέθανε σήμερα το απόγευμα στις 17. 15. Για την κηδεία υπάρχει μία διαφωνία αλλά η κόρη του επιθυμεί να γίνει στην Κρήτη την Τρίτη το μεσημέρι. Στην Αγία Παρασκευή του Ρεθύμνου».

Ποιος ήταν ο Στυλιανός Παττακός

Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή της επαρχίας Αμαρίου του νομού Ρεθύμνου στην Κρήτη. Ο ίδιος ισχυρίστηκε πως καταγόταν από κλάδο της βυζαντινής οικογένειας των Σκορδιλών. Φοίτησε αρχικά στις Σχολές Υπαξιωματικών και εισήλθε στην Σχολή Ευελπίδων το 1934, απ’ όπου αποφοίτησε το 1937 με το βαθμό του ανθυπιλάρχου (ανθυπολοχαγού Ιππικού).
Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Όμηρος». Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο ως διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας και παρασημοφορήθηκε με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς, δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης μετάλλια και παράσημα. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα στου Γουδή. Αποτάχθηκε από τον στρατό όντας Υποστράτηγος.
Ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα Νικολαΐδη, κόρη του Νικόλαου Γεωργίου Νικολαΐδη, συμβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες συζύγους Παύλου και Μεϊντάση.
Υπήρξε στέλεχος της χούντας των Συνταγματαρχών την επταετία 1967 – 1973. Για τις πράξεις του την περίοδο εκείνη δήλωνε διαρκώς ότι δεν μετάνιωσε και δε θα μετανιώσει ποτέ. «Ο στρατηγός που εκτελεί κάποιαν ενέργειαν, προηγουμένως την μελετά πολύ. Όταν την μελετήσει και αποφασίσει να την εκτελέσει, την εκτελεί και δεν μετανοεί. Γιατί να μετανοήσω που έκανα την 21η Απριλίου; Δεν μετανοώ καθόλου!», έλεγε χαρακτηριστικά σε συνεντεύξεις του μετά την αποφυλάκισή του.
Ο Στυλιανός Παττακός μετά την πτώση της χούντας Ιωαννίδη στις 23 Οκτωβρίου 1974 συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Κέα. Λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στις 20 Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε. Στη δίκη που ακολούθησε, το Πενταμελές Εφετείο τον έκρινε ένοχο στάσης και εσχάτης προδοσίας και τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Στις 28 Σεπτεμβρίου αποφυλακίστηκε «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να εμφανίζεται κάθε 15 μέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του κάθε 5 μήνες να παρουσιάζεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.
Από το 1990 που αποφυλακίστηκε μέχρι και το 2009, όπως υποστήριζε ο ίδιος, δέχτηκε ελάχιστες φραστικές επιθέσεις για όσα ευθυνόταν την περίοδο της επταετίας. «Δεν βρέθηκε ένας να μου πει ότι τον έβλαψα και να με ξαπλώσει κάτω. Στα χρόνια που βρίσκομαι εκτός φυλακών, έχω δεχθεί τρεις επιθέσεις μόνο. Δηλαδή, φραστικές επιθέσεις, όταν αντελήφθησαν ότι είμαι ο Παττακός, με βρίζανε γιατί κατέστρεψα την Ελλάδα!», ανέφερε μεταξύ άλλων στις συνεντεύξεις του κάθε φορά που τύγχαναν δημοσίευσης την 21η Απριλίου.
Πάντως, ο Στυλιανός Παττακός δεν άλλαξε ποτέ γνώμη. «Θα έκανα και πάλι το ίδιο, εάν διαπίστωνα πως υπήρχε ανάγκη. Τώρα που είμαι γέρος συνεχίζω την επανάσταση, μέσα από τα βιβλία μου. Η Ελλάδα χρειάζεται ξανά έναν κουζουλό για να τη σώσει» έλεγε και τόνιζε ότι οι νέοι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα δεδομένα αρκεί να το θελήσουν.