Το ημερολόγιο έγραφε 13 Σεπτεμβρίου 1986, ώρα 8:21 μ.μ., όταν η Καλαμάτα έγινε μάρτυρας της καταστροφικής μανίας του σεισμού που θα άλλαζε μια για πάντα την πόλη.
Το φονικό χτύπημα του Εγκέλαδου των 6,2 Ρίχτερ άφησε στο πέρασμά του 26 νεκρούς και τουλάχιστον 300 τραυματίες, ενώ βαρύτατο φόρο πλήρωσαν και οι κτιριακές δομές, με το 70% των οικοδομημάτων της πόλης να κρίνονται πλέον ακατάλληλα για διαβίωση: από τα 9.124 κτίρια της Καλαμάτας, το 20% κρίθηκε κατεδαφιστέο, το 16% υπέστη σοβαρές ζημιές, ενώ 36% ακόμα των κτιρίων γνώρισαν μικρότερης έκτασης φθορές.
Ο φονικός σεισμός του Σαββάτου ακολουθήθηκε από πλήθος μετασεισμών, με τον μεγαλύτερο (5,6 Ρίχτερ) να λαμβάνει χώρα τη Δευτέρα, 15 Σεπτεμβρίου, και να αποτελειώνει το ζοφερό έργο του πρώτου: η Καλαμάτα δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια.
Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη και να καταφύγει στα γύρω χωριά, με σκηνές και λυόμενα να στεγάζουν ανθρώπους και να λειτουργούν ακόμα και ως σχολεία.
Η Καλαμάτα δεν θα ξεχάσει το μοιραίο και φονικό πέρασμα του Εγκέλαδου, ούτε βέβαια και οι άνθρωποι που βίωσαν από κοντά τη φρίκη...
Το φονικό χτύπημα του Εγκέλαδου των 6,2 Ρίχτερ άφησε στο πέρασμά του 26 νεκρούς και τουλάχιστον 300 τραυματίες, ενώ βαρύτατο φόρο πλήρωσαν και οι κτιριακές δομές, με το 70% των οικοδομημάτων της πόλης να κρίνονται πλέον ακατάλληλα για διαβίωση: από τα 9.124 κτίρια της Καλαμάτας, το 20% κρίθηκε κατεδαφιστέο, το 16% υπέστη σοβαρές ζημιές, ενώ 36% ακόμα των κτιρίων γνώρισαν μικρότερης έκτασης φθορές.
Ο φονικός σεισμός του Σαββάτου ακολουθήθηκε από πλήθος μετασεισμών, με τον μεγαλύτερο (5,6 Ρίχτερ) να λαμβάνει χώρα τη Δευτέρα, 15 Σεπτεμβρίου, και να αποτελειώνει το ζοφερό έργο του πρώτου: η Καλαμάτα δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια.
Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη και να καταφύγει στα γύρω χωριά, με σκηνές και λυόμενα να στεγάζουν ανθρώπους και να λειτουργούν ακόμα και ως σχολεία.
Η Καλαμάτα δεν θα ξεχάσει το μοιραίο και φονικό πέρασμα του Εγκέλαδου, ούτε βέβαια και οι άνθρωποι που βίωσαν από κοντά τη φρίκη...
Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας της "ολέθριας σκηνής" του συγκεκριμένου εγκέλαδου, εικόνες τραγικές που θυμάμαι εφ' όρου ζωής, από Σάββατο 13/9/1986 μέχρι Τετάρτη 17/9/1986, έχοντας μεταβεί στο χωριό μου από την Παρασκευή, 12/9, για την τακτοποίηση θέματος σχετικά με την ύδρευση του πατρικού σπιτιού που τελικά κατέρρευσε και χωρίς να πάρω μια ... "δεκάρα" βοήθειας !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου