Μέθανα "Κρασοπαναγιά". Το γαλάζιο εκκλησάκι της Πελοποννήσου που είναι φ...

Ερείκουσα: Το Ακριτικό νησάκι με 2 μαθητές

 Το Δημοτικό Σχολείο της Ερείκουσας  χτίστηκε το 1902 και ήταν δωρεά του Ανδρέα Συγγρού,1 ο οποίος ήταν Έλληνας τραπεζίτης,  πολιτικός και εθνικός ευεργέτης. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές σε ευαγή ιδρύματα, ενώ με τη διαθήκη του κληροδότησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό κράτος για την κατασκευή νοσοκομείων , σχολείων και σε εθνικά ιδρύματα.             

Από τότε ξεκινά η εκπαίδευση στο νησί της Ερείκουσας , καθώς εγγράφεται κάθε χρόνο πλήθος μαθητών όλων των ηλικιών στην Α’ και Β’ Δημοτικού. Σύμφωνα με τα αρχεία του σχολείου, ο μέγιστος αριθμός εγγραφέντων μαθητών ήταν το 1934, όπου φοίτησαν ακριβώς 100 μαθητές. Ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίεςτων γηραιότερων εν ζωή και ενός ανθρώπου που δε ζει πια του Μάνεση που ήταν Ερεικουσιώτης και υπηρέτησε στο νησί από το 1936 συνέχεια, το 1956-1960 το σχολείο είχε 69 μαθητές (44 άρρενα και 25 θήλεα).  

Το σχολείο λειτουργούσε για κάποιο χρονικό διάστημα σε διαφορετικό χώρο από αυτόν στον οποίο λειτουργεί τώρα. Το πρώτο κτίριο ήταν αποθήκη που ανήκε στην οικογένεια των  Κατέχη-Πιστόλη , λειτουργούσε με δύο βάρδιες , πρωί και απόγευμα, με την ίδια /ο δασκάλα/ο, καθώς υπάρχει μία μόνο αίθουσα διδασκαλίας. Το σημερινό κτίριο είναι ένα μικρό κτίριο, νεοκλασικού χαρακτήρα με ιδιαίτερη δόμηση , μικτό , διτάξιο και λειτουργεί ως μονοθέσιο (ανήκει στη Β’ περιφέρεια της Κέρκυρας). Το κτίριο είναι χωρισμένο στα δύο, καθώς υπάρχει και ο χώρος φιλοξενίας για το γραφείο και τη βιβλιοθήκη του ή της εκπαιδευτικού. Παλαιότερα, η επικοινωνία των αιθουσών γινόταν με ενδιάμεση πόρτα. Εκατέρωθεν της πόρτας υπήρχαν δύο μεγάλα  εσωτερικά παράθυρα. Με μια ανακαίνιση που έγινε μερικά χρόνια πριν τειχοποιήθηκαν τα παράθυρα και η πόρτα. Οπότε οι δύο αίθουσες έχουν μόνο εξωτερική επικοινωνία.

Ίδια κτίρια, επίσης δωρεά του Α. Συγγρού κτίστηκαν την ίδια εποχή στο Σκριπερό Κέρκυρας και στο γειτονικό νησί των Οθωνών. Η λειτουργία του σχολείου συνεχίστηκε και την εποχή της Ιταλικής κατοχής του νησιού. Το σχολείο είχε τη συνδρομή των ομογενών σε όλη τη διάρκεια των ετών αυτών. Το κτίριο όλα αυτά τα χρόνια δεν άλλαξε καθόλου μόνο εξωτερικά υπήρχε μια μάντρα η οποία οριοθετούσε την αυλή. 

Εξαίρετοι διδάσκαλοι δίδαξαν στο σχολείο της Ερείκουσας όπως οι: Δαμασκής, Αυγούστης, Μάνεσης, Τσούκας Όμηρος, Γιάννης Καφετζής, Χρήστος Πρέτζας, Χρήστος Παπαθεοδώρου, Νίκος Τσέκας και ο Αριστοτέλης Κατέχης, έως το 1974. Επίσης, στο σχολείο δίδαξε και ένας παπαδάσκαλος. 

Αξίζει να αναφερθεί ότι παλαιότερα τα βιβλία αγοράζονταν από τους ίδιους τους μαθητές. Παρόλο που δεκαετίες πριν η «βέργα» στο σχολείο αποτελούσε προέκταση του χεριού του δασκάλου και η χρήση της ήταν πολύ συχνή, δεν έλειπαν από την πλευρά των παιδιών και οι «ανταρσίες» ως αντίδραση αλλά και ως τρόπος έκφρασης.

Θα αναφερθούμε σε ένα αστείο περιστατικό που διηγείται ο κ. Μάρκος Μητσιάλης για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι… « Στο κτίριο του σχολείου, χαμηλό στη βάση του υπάρχουν δύο μικρά ανοίγματα, ένα προς το βορρά και ένα προς το νότο. Ο ρόλος τους είναι να κυκλοφορεί ο αέρας κάτω από το δάπεδο, ώστε να απομακρύνεται η υγρασία, εφόσον τα ξύλα που χρησιμοποιούνταν στο κτίσιμο ήταν από κυπαρίσσια και έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία στην υγρασία. Κάποια μέρα ένας μαθητής βάζει στο κενό αυτό το κυνηγετικό όπλο, χωρίς σφαίρες και πυροβολεί ακριβώς κάτω από την καρέκλα που καθόταν ο δάσκαλος, ο οποίος εξαιτίας του έντονου θορύβου νόμισε αρχικά πως έγινε σεισμός και πετάχτηκε έντρομος. Το τι επακολούθησε το αντιλαμβανόμαστε…….».1. Ανδρέας Συγγρός, el.m.wikipedia.org 

Τα τελευταία χρόνια το δημοτικό σχολείο της Ερείκουσας ήταν κλειστό λόγω έλλειψης μαθητών. Κατόπιν ενεργειών του INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION (IHA), οργάνωσης Ελλήνων ακαδημαϊκών με έδρα τις ΗΠΑ,  το 2019 το σχολείο άνοιξε με 2 μαθητές και με πρώτη δασκάλα την Ειρήνη Γουναρίδου. Το επόμενο σχολικό έτος ένα μέλος του ΙΗΑ, η δασκάλα Ευρυδίκη Παπαγεωργίου, στελέχωσε το σχολείο και εργάζεται με την βάσιμη ελπίδα ότι ο αριθμός των μαθητών δεν θα αργήσει να αυξηθεί. Σκοπός του ΙΗΑ είναι να ξαναδούμε το σχολείο με τους 69 μαθητές όπως το 1960. Όποια οικογένεια μπορεί, κατά προτίμηση πολύτεκνη,  να βοηθήσει αυτόν τον στόχο  με μετοίκηση η με κάθε άλλο τρόπο, να επικοινωνήσει με το ΔΣ του IHA, στέλνοντας μήνυμα στο  IHAHellas@gmail.com.

Ευρυδίκη Παπαγεωργίου, συγγραφέας, δασκάλα Δημοτικού Σχολείου Ερείκουσας.

Διαβάζουμε στην Ερεικούσσα - Βικιπαίδεια (wikipedia.org) :

[Η Ερεικούσσα ή Ερείκουσα (παλαιότερη ονομασία: Μέρλερε^[1] ή Μερλέρα, που προέρχεται από την ιταλική ονομασία του νησιού Merlera) είναι το δεύτερο σε μέγεθος από τα τρία Διαπόντια νησιά βορείως της Κέρκυρας, αποτελεί το βορειότερο σημείο των Επτανήσων και έχει έκταση 4,449 τ. χλμ.^[2] Αποτελεί την ομώνυμη Κοινότητα του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων. Σύμφωνα με την Απογραφή του 2011 έχει 496 κατοίκους. Το νησί θεωρείται ότι οφείλει το όνομά του στον θάμνο Ερείκη (ή Ρείκι), που φύεται παντού σε ολόκληρο το νησί και ανθίζει τον Οκτώβριο. Το ψηλότερο σημείο του νησιού είναι το Σαντάρδο που έχει υψόμετρο περίπου 130 μέτρα.^[3]

Το νησί είναι καταπράσινο και προσφέρεται για ήσυχες αποδράσεις. Οι κυριότερες παραλίες του είναι στο Πόρτο και το Μπραγκίνι. Είναι το βορειότερο ελληνικό νησί του Ιονίου.]

Αικατερίνη Πασχαλίδου, επιμέλεια κειμένου, φιλόλογος. (ΠΗΓΗ: Ερείκουσα: Το Ακριτικό νησάκι με 2 μαθητές | (professors-phds.com) )

Διαδικτυακό ταξίδι σε Δελφούς, Αράχωβα, Ιτέα, Κίρρα και Γαλαξίδι

Ο Δίας άφησε δύο αετούς, έναν προς την Ανατολή και έναν προς την Δύση κι αυτοί συναντήθηκαν στους Δελφούς, κάνοντάς τους το κέντρο του κόσμου.

Στον Ομφαλό της γης, όπως ονομάζονταν οι Δελφοί, βρισκόταν το σημαντικότερο μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου.

Το μαντείο των Δελφών ήταν αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα και η Πυθία, η εκάστοτε Πρωθιέρεια, είχε το ρόλο του ενδιάμεσου για να μεταφέρει στους ενδιαφερόμενους το χρησμό.

Η σύγχρονη πόλη των Δελφών χτίστηκε περίπου ένα χιλιόμετρο μετά τον αρχαιολογικό χώρο, σε υψόμετρο 570 μ., με  θέα στον ελαιώνα της Άμφισσας και στον κόλπο της Ιτέας.

Λόγω του αρχαιολογικού χώρου, της γειτονικής Αράχωβας και του χιονοδρομικού του Παρνασσού έχει γνωρίσει πολύ μεγάλη τουριστική ανάπτυξη.

Ο τόπος είναι ιδανικός για εναλλακτικές δραστηριότητες, όπως ποδηλασία, πεζοπορία βουνού και ενδείκνυται για όσους έχουν αδυναμία στα χειμερινά σπορ. Το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού προσφέρει επιλογές για όλα τα επίπεδα των σκιέρ.

Οι Δελφοί αποτελούν αυτόνομο προορισμό και για πεζοπόρους, καθώς είναι γνωστοί για το αρχαίο μονοπάτι των προσκυνητών, που οδηγεί από την Κίρρα στους Δελφούς και αποτελεί μέρος του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4. Η απόσταση είναι περίπου 4 ώρες.

Πολύ κοντά βρίσκονται η Αράχωβα (μόλις 10 χλμ.), η Ιτέα και το γραφικό Γαλαξίδι.

Από την παραλία της Ιτέας κοιτώντας προς τη θάλασσα μπορεί κανείς να διακρίνει και την Πελοπόννησο.

Τα αξιοθέατα των Δελφών

Ο αρχαιολογικός τους χώρος χαρακτηρίστηκε το 1987 ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομίας της UNESCO. Τα σημαντικότερα  αξιοθέατα  είναι ο Ναός του Απόλλωνα, το Αρχαίο Θέατρο Δελφών, ο Θησαυρός των Αθηναίων, η Ιερά Οδός, η Κασταλία Πηγή -που το νερό της διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του μαντείου, καθώς εκεί πλενόταν η Πυθία και εκεί, σύμφωνα με το μύθο, ήταν η φωλιά του Πύθωνα που σκότωσε ο Απόλλωνας- και ο Θόλος της Αθηνάς Προναίας.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών είναι ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μουσεία της χώρας μας, όπου θα θαυμάσετε τον Ηνίοχο, τον Ομφαλό, τη Σφίγγα των Ναξίων, το σύμπλεγμα Κλέοβι και Βίτωνα, τον ακανθωτό κίονα με τις χορεύτριες κ.ά.

Μουσείο Δελφικών Εορτών 

Ο Αγγελος Σικελιανός είχε οραματιστεί την «Δελφική ιδέα», μια παγκόσμια πνευματική κοινωνία με έδρα τους Δελφούς. Το 1927, με την συνδρομή της συζύγου του και πολλών προσωπικοτήτων της εποχής, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες Δελφικές εορτές, που είχαν παγκόσμια απήχηση.

Το μουσείο που στεγάζεται στο σπίτι του συγγραφέα και ποιητή Άγγελου Σικελιανού φιλοξενεί εκθέματα από την αναβίωση των Δελφικών Εορτών, φωτογραφικό υλικό, χειρόγραφα κείμενα και προσωπικά αντικείμενα του Άγγελου Σικελιανού, καθώς και τον αργαλειό της συζύγου του, Εύας.

 Χτισμένη αμφιθεατρικά, απλώνεται μεγαλόπρεπα στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού για να καταλήξει σε χαράδρα όπου ρέει ο ποταμός Πλείστος.

Την κατατάσσουν δικαίως στην κορυφή του ελληνικού χειμερινού τουρισμού και στη λίστα με τους κορυφαίους προορισμούς και για τις υπόλοιπες εποχές.

Σήμα κατατεθέν της Αράχωβας αποτελεί ο απόκρημνος βράχος με το ρολόι, που χρονολογείται από τις αρχές του 18ου αιώνα. Ο βράχος πάνω στον οποίο χτίστηκε χρησίμευε ως φυσικό ψυγείο για τη φύλαξη τυριών. Το ρολόι,  γνωστό και ως «Η Ωρα», πρωταγωνιστεί σε πολλές φωτογραφίες επισκεπτών.

Δίπλα στο βράχο του ρολογιού είναι ο Ιερός Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου και το παλιό Δημοτικό Σχολείο που σήμερα λειτουργεί ως Λαογραφικό Μουσείο Αράχωβας.

Ο κεντρικός δρόμος είναι η καρδιά της Αράχωβας. Η κεντρική Πλατεία Λάκκα βρίσκεται σε υψόμετρο 960 μέτρων και είναι το απόλυτο σημείο συνάντησης. Ενώ, δύο βήματα από το κέντρο, στα πλακόστρωτα καλντερίμια, μπορεί κανείς να καταγράψει μερικά στιγμιότυπα από  την καθημερινότητα και τις συνήθειες των ντόπιων.

Ιτέα, Κίρρα και Γαλαξίδι

Σήμερα η Ιτέα είναι μία σύγχρονη πόλη στην οποία θα χαρείτε χαλαρωτικές βόλτες στη εσπλανάδα της (περαντζάδα για πεζούς) και θα ανανεωθείτε. Στα αξιοθέατά της περιλαμβάνονται ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, το Αγιόνερο με τα ιαματικά νερά και το Αλσος των Αγ. Αναργύρων, σε ένα ύψωμα στα βορειοδυτικά της πόλης. Στην Ιτέα έφταναν τα καράβια που είχαν τελικό προορισμό το μαντείο των Δελφών. Στο χώρο του λιμανιού ορθώνεται ακόμα μισοκατεστραμμένος ένας μεσαιωνικός πύργος, που πιθανότατα χρησίμευε ως φάρος.

Διαθέτει ιδανικές παραλίες για θαλάσσια σπορ και αποτελεί ενιαίο οικιστικό σύνολο με την Ιτέα.

 Αρκετά γνωστό για τη ναυτιλία που είχε αναπτύξει τον προηγούμενο αιώνα καθώς και για τη γραφικότητά του, λόγοι για τους οποίους το Γαλαξίδι προσελκύει αρκετούς επισκέπτες.

Τα κυριότερα αξιοθέατα της ιστορικής πόλης που αξίζει κανείς να επισκεφτεί είναι ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου, το παλιό Σχολείο και το Ναυτικό και Εθνολογικό Μουσείο στο οποίο αξίζει να αφιερώσει χρόνο από τη βόλτα του για να δει σπουδαία εκθέματα. Στο μουσείο, ο επισκέπτης θα θαυμάσει τη μεγαλύτερη συλλογή ζωγραφικών πινάκων ιστιοφόρων, ακρόπρωρα, ναυτικούς χάρτες, πυξίδες, ημερολόγια καταστρώματος ενώ σε μια προθήκη φυλάσσεται το περίφημο "Χρονικό του Γαλαξιδίου" που περιέχει πληροφορίες για την πόλη.

Η εβδομάδα της Αποκριάς στο Γαλαξίδι έχει ιδιαίτερη σημασία, ειδικά την Καθαρά Δευτέρα όπου λαμβάνει χώρα το έθιμο του αλευρομουτζουρώματος. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην εποχή του της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που οι παλιάτσοι των ιπποδρόμων χρωμάτιζαν τα πρόσωπά τους. Τη σημερινή του μορφή την έλαβε την εποχή της ιστιοφόρου Ναυτιλίας, δηλαδή από το 1840 και μετά, οπότε η γιορτή αυτή πήρε μεγάλες διαστάσεις αφού ήταν η τελευταία και αποχαιρετιστήρια πριν από την αναχώρηση των ναυτικών.

Σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και φημισμένα καρναβαλικά έθιμα της χώρας μας. Οι συμμετέχοντες συγκεντρώνονται στο λιμάνι όπου αρχίζει ο μουτζουροπόλεμος, μετατρέποντας για μία μέρα το Γαλαξίδι στην πιο πολύχρωμη “εμπόλεμη” ζώνη.  Σαφώς, όποιος δεν επιθυμεί να "λερωθεί", μπορεί πάντα να παρακολουθήσει από ασφαλή απόσταση το έθιμο, από την απέναντι πλευρά του λιμανιού.

Οι κατάκοποι «πολεμιστές» αργά το βράδυ μετακινούνται προς τα αυτοσχέδια γλέντια με μουσική, φαγητό και χορό, στις πλατείες και τα στενά.

Αξίζει να μείνεις για να δοκιμάσεις το απίθανο πρωινό

Ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει ένα απίθανο πρωινό με σπιτικές μαρμελάδες, φρεσκοστυμμένους χυμούς, παραδοσιακές πίτες, πρωτότυπα chutney και αχνιστό ζυμωτό ψωμί, σε ένα καπετανόσπιτο του 19ου αιώνα με μια ειδυλλιακή αυλή. Το πρωινό του είναι πιστοποιημένο και βραβευμένο (!) από το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο και αξίζει να το δοκιμάσει κανείς ακόμη και αν επιλέξει να μείνει αλλού, ενώ οι παροχές του δικαίως ανταποκρίνονται στα αστέρια του...

ΙΝFO / Γανυμήδης: Βρίσκεται στην είσοδο του Γαλαξιδιού ερχόμενος από Ιτέα, αρκετά μακριά από το κέντρο ώστε να είναι ήσυχο, αλλά σε απόσταση αναπνοής από τον κεντρικό δρόμο και το λιμάνι όπου σε φυσιολογικές συνθήκες χτυπάει η καρδιά της νυχτερινής ζωής. 

ΠΗΓΗ