ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΘΕΙΑ !!

Στο κεντρικότερο σημείο της Σόφιας, χαμηλά χω­μένη μέσα στο έδαφος υπήρχε μία όμορφη και αρχαία Εκκλησούλα, της Αγίας Πέτκας, δηλαδή της Αγίας Παρασκευής. (Στα βουλγαρικά η έκτη ημέρα της εβδομάδος ονομάζεται Πέτκα).

Όχι της γνωστής Παρθενομάρτυρος, αλλά μιας συνώνυμης Οσίας, που τιμάται ιδιαίτερα εκεί, και που τα λείψανα της σήμερα βρίσκονται στην Ρουμα­νία.

Με αυτόν τον Ναό συνδέονται εντυπωσιακά και τρο­μερά γεγονότα, που έκαναν «ισχυρούς» της γης να υπο­τάξουν την βούληση τους σε κάποια άλλη ακαταμάχητη βούληση και δύναμη.
Γύρω στο 1963 αποφάσισαν οι αρμόδιοι να διαπλατύνουν τον κεντρικό δρόμο. Αυτό σήμαινε ότι το Χριστια­νικό μνημείο έπρεπε να κατεδαφισθεί. Θα απαλλάσσονταν έτσι και από ένα ανεπιθύμητο κτίσμα. Το συνεργείο κατεδαφίσεως ετοιμάσθηκε.
Τον πρώτο ρόλο θα τον έπαιζε μία μπουλντόζα. Σε λίγα λεπτά της ώρας θα τον σώριαζε σε ερείπια. Έτσι υπολόγιζαν τα πράγματα. Τους ήρθαν ό­μως ανάποδα. Τραγουδήθηκε άλλο τραγούδι κι’ όχι αυτό που επιθυμούσαν.
Ενώ έβαζαν εμπρός την μπουλντόζα και την κατεύ­θυναν προς τον Ναό, πάθαινε συνεχώς βλάβες. Την έφτια­χναν, αλλά και πάλι έσπαγε. Αδύνατο να πλησιάσουν στην Εκκλησία. Και σαν να μην έφθανε αυτό, μόλις γυρίζει στο σπίτι του ο εργάτης που με μανία επιζητούσε το γκρέμισμα, βρίσκει νεκρό ένα από τα μέλη της οικογε­νείας του!
Εν τω μεταξύ ο υπεύθυνος αυτής της επιχειρήσεως πληροφορήθηκε ότι οι εργάτες δεν κατόρθωσαν τίποτε. Έμαθε και τις λεπτομέρειες. Του φάνηκαν όλα ανόητα, και αγριεμένος είπε: «Δεν αξίζετε τίποτε. Μόνο για παρα­μύθια είσαστε. Αύριο θα πάω να τον γκρεμίσω ο ίδιος»!
Αλλά ο δυστυχής έμεινε μόνο με τα μεγάλα λό­για. Μόλις ανέβηκε μανιώδης επάνω στο μηχάνημα και βάδισε προς την Εκκλησία, και αυτό έσπασε, αλλά — το πιο συνταρακτικό — βρήκε και ο ίδιος ξαφνικά τον θά­νατο! Καταλαβαίνετε τι θλίψη, αλλά και τι τρόμος επα­κολούθησε. Δεν απέμεινε τίποτε άλλο, παρά να ανακα­λέσουν την διαταγή της κατεδαφίσεως.
Και για να ομορφύνει ο χώρος έφτιαξαν κάτι σαν υπό­γεια καταστήματα και μία πλατεία γύρω από τον Ναό.
Η Αγία Πέτκα ή μάλλον Εκείνος που λάτρευε η Αγία, έγινε γνωστό σ’ όλη την Σόφια, ότι έχει ανυπο­λόγιστη δύναμη που αν κάποτε αρχίζει να την δείχνει, κα­ταλαμβάνονται όλοι από πανικό.
Τέτοιου είδους υπερφυσικά γεγονότα -όπως αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Γούβαρης- υπάρχουν πολυ­άριθμα. Και άλλοι Ναοί, που είχαν κάποια ιδιαίτερη ση­μασία και ιστορία μέσα στον Χριστιανισμό, μόλις αντι­μετώπισαν κατεδάφιση, την εξουδετέρωσαν με τρόπο που προκάλεσε θάμβος.
Αυτό συνέβη και σε Ναούς που δεν έτυχε να έχουν κάποια ξεχωριστή αξία, πλην όμως με την απόκρουση του εχθρού επρόκειτο να τονώσουν την πίστη πολλών ανθρώπων.
Ο νεκροταφειακός Ναός του Αγίου Γεωργίου στα Φραγκουλέϊκα (μικρό χωριό της Αιτωλίας, μετά την Κλει­σούρα και πριν από το Αγρίνιο) ανάγκασε, γύρω στο 1968, την εθνική οδό Αντίρριου – Άρτας – Ιωαννίνων σε άσχημη παράκαμψη. Έλαβαν χώρα τα ίδια υπερφυσικά γεγονότα.
Μάλιστα, το μηχάνημα που χάλασε καθώς βάλ­θηκε να γκρεμίσει τον Ναό, το άφησαν χαλασμένο εκεί, και, αφού τελείωσε όλο το έργο, τότε τόλμησαν να πλη­σιάσουν και να το φτιάξουν.

Δύο άλλοι Ναοί στην περιοχή Σκαραμαγκά – Ελευ­σίνας ανήκουν στην ίδια κατηγορία.
Ο ένας από αυτούς, Κοίμησης της Θεοτόκου, στην άκρη των Ναυπηγείων του εφοπλιστού Νιάρχου, όταν πήγαν να τον γκρεμίσουν για να συνεχίσουν το υψηλό τείχος, τους έσπαγε κάτι πελώρια μηχανήματα κατεδαφίσεως.
Απεφάσισαν τελικά να κάνουν μικρή καμπύλη και να τον αφήσουν απείραχτο «έξω των τειχών». Μπορούσαν να τον περικλείσουν και μέσα, γιατί ο χώρος το επέτρεπε, αλλά ο φόβος που πή­ραν τους έκανε να τραβηχτούν αυτοί προς τα μέσα!
Ο άλλος κοντά στην λίμνη Κουμουνδούρου, στο όνομα της Μεταμορφώσεως. Εκεί γύρω στο 1963 έφτια­χναν δρόμο ασφαλτοστρωμένο προς τα Άνω Λιόσια.
Έτσι στον επίσημο και παραθαλάσσιο δρόμο που από την Αθή­να προχωρούσε προς την Ελευσίνα, θα άνοιγε ένα παρακλάδι προς τα δεξιά για την κατεύθυνση που αναφέραμε.
Όπως είχε χαραχθεί το σχέδιο, τους δυσκόλευε το ξωκκλήσι, και δόθηκε εντολή να το κατεδαφίσουν. (Ποιος ξέρει τι θεό λάτρευε αυτός που έδινε τέτοιες διαταγές);
Κι’ εδώ τα ίδια αξιοθαύμαστα συντελέσθηκαν. Το υνί του εκσκαφέα έσπασε δύο φορές, οπότε κατάλαβαν ότι έπρεπε να υποκύψουν σε ανώτερη θέληση.
Έτσι η στρο­φή έγινε λίγο πιο πέρα, και το Εκκλησάκι με τον ωραίο του τρούλο συνεχίζει να στέλνει την ευλογία του και τον χαιρετισμό του σ’ όλους τους περαστικούς στον πλαϊνό του πολυσύχναστο δρόμο.
Και στην περιοχή των Αθηνών συναντώνται παρό­μοιες ιστορίες.

Ένα βυζαντινό Ναΰδριο που υπάρχει σε χαμηλό επίπεδο πλάι στον Κηφισό ποταμό, ο Άγιος Νικόλαος ο «χωστός», παλαιά κατακόμβη, στην είσοδο του Πρα­κτορείου Λεωφορείων Πελοποννήσου, πολύ όμορφο και αρχαίο, ταπείνωσε τα επηρμένα φρύδια μερικών ασεβών.
Έσπασε μία πρώτη μικρή μπουλντόζα και στην συνέχεια μία μεγαλύτερη. Τρομοκρατήθηκαν και το άφησαν στην θέση του.
Στον Άγιο Ιωάννη του Ν. Κόσμου, τον μεγαλοπρεπή αυτόν Ναό, πίσω από το ιερό και σύρριζα στην λεωφόρο Βουλιαγμένης υπάρχει ο παλαιός μικρός Αη-Γιάννης.
Όταν οικοδομήθηκε ο μεγάλος, είπαν, σαν περιττό να τον γκρεμίσουν. Αλλά και εδώ τα ίδια.
Έσπαζαν οι μπουλντόζες. Και έτσι τον άφησαν. Πρέπει να σημειώ­σουμε ότι στην Εκκλησούλα αυτή λειτουργούσε ο πιο άγιος ιερέας της Παλιάς Αθήνας, ο παπα-Νικόλας ο Πλανάς.
Θαυμαστές όλες αυτές οι περιπτώσεις και τονωτικές για την πίστη, αλλά και συμβολικές συγχρόνως — δεί­χνουν την ακατάλυτη δύναμη της Εκκλησίας του Χριστού.

ΠΗΓΗ: iellada.gr και aerikes-epoxes.com

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΩΝ "ΤΑΥΡΩΝ" (ποδοσφαιρική ομάδα) ΤΗΣ ΣΠΕΡΧΟΓΕΙΑΣ

η ποδοσφαιρική ομάδα των ΤΑΥΡΩΝ Σπερχογείας

 

Τρεις ισοπαλίες και τέσσερις ήττες είναι ο απολογισμός της Σπερχογείας στις πρώτες εφτά αγωνιστικές της Α' τοπικής.

Οι "ταύροι" είναι μαζί με τον ουραγό Απόλλωνα Πεταλιδίου, οι μόνες ομάδες που δεν έχουν νίκη και μοιραία βρίσκονται στη ζώνη του υποβιβασμού. Η Σπερχογεία ξεκίνησε με δύο ισοπαλίες το πρωτάθλημα, αλλά στις επόμενες πέντε αγωνιστικές πήρε μόλις ένα βαθμό. Έχει σκοράρει σε όλους τους αγώνες, με εξαίρεση την πρεμιέρα με τον Τσικλητήρα, αλλά "πληγώνεται" από την άμυνα, μιας και έχει δεχτεί 15 γκολ (όσα και η Ομόνοια) που είναι η χειρότερη επίδοση στην Α' τοπική. Στα αξιοσημείωτα ότι έχουν σκοράρει εφτά ποδοσφαιριστές, ουδείς όμως πάνω από μία φορά. Ο Σωτήρης Μπουραντώνης, που έχει τα ηνία στον πάγκο, έχει χρησιμοποιήσει στις εφτά αγωνιστικές 22 παίκτες. Ο γκολκίπερ Σταματίου και οι Μπούνας, Γαβράς, Δωδέκατος και Κ. Μάλαμας έχουν παίξει βασικοί σε όλους τους αγώνες.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

1η αγωνιστική: Τσικλητήρας Πύλου – Σπερχογεία 0-0

2η αγωνιστική: Σπερχογεία – Απόλλωνας Πεταλιδίου 1-1

3η αγωνιστική: Καλό Νερό – Σπερχογεία 4-1

4η αγωνιστική: Σπερχογεία – Α.Ε. Μάνης 1-4

5η αγωνιστική: Σπερχογεία – Μεθώνη 1-1

6η αγωνιστική: Παπαφλέσσας Χώρας – Σπερχογεία 2-1

7η αγωνιστική: Σπερχογεία – Ολυμπιακός Ανάληψης 2-3

ΥΓ Blogger:Υπομονή παιδιά είναι ανάστροφος ο Ερμής, εξάλλου παιχνίδι είναι και μάλιστα ομαδικό, συναγωνιστικό, λαοφιλές και λατρευτικό ! Ας ελπίσουμε σε καλύτερη πορεία το λιαν προσεχές διάστημα και εντός του 2021.        ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΟΤΑΝ Η ΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ...ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ

 

Ελευθέριος Ανευλαβής

 

Ο λύκος ο μοναχικός

Μονάχος και αρχοντικός,

τη σιωπή του σπάει

και με οργή ξεσπάει:

 

«Γαμώ τα υπουργεία σας,

τους υπουργούς σας όλους,

και τα βουλευτιλίκια σας,

και τους τρανούς σας κώλους,

 

που κάθονται αμέριμνοι

κάτω από τους θόλους

και ρεβερέντζες κάνουνε

κώλοι, σε ξένους κώλους.

 

Ο Λύκος τώρα ο γκρεμιστής,

παίρνει σβάρνα σοκάκια,

Κωλονακιώτικες πορδές

και κούφια κουτσαβάκια.

 

Και με το νοητάκι του

χτίζει καινούργια πόλη,

για να στεγάσει Λευτεριά,

που να τη χαίροντ’ όλοι.

 

Πατρίδα κάνει τωρ’ αυτός,

π’ αδέρφια είναι όλοι,

και οι πατριδοκάπηλοι

έξω, από την πόλη.

Τρέχει, ουρλιάζει, δυνατά:

 

«Στην ντάπια σας ορέ παιδιά»

Για να σωθεί η Πατρίδα,

θέλει αρετή κι αρχίδια.

 

Θέλει λεβέντες στο χορό

και νιές να τραγουδάνε,

θέλει και γέρους γεραρούς

το ίσο να κρατάνε.

 

Θέλει παπάδες να βαστούν,

πάνω στο Ευαγγέλιο,

το καριοφίλι του λαού,

της Λευτεριάς το γέλιο.

 

Θέλει λαό, που βροντερά

το δίκιο του φωνάζει,

και αν τα κομματόσκυλα

λυσσάνε, δεν τον νοιάζει.

 

Τον Λύκο τον σκανδαλιστή

Τον φάγαν λυκοσκύλοι,

κι ώσπου να πει ξανά «γαμώ»….

φύγαν γνωστοί και φίλοι.

 

Μια μαριονέτα τα σχοινιά

τα έκοψε μια μέρα

κι αντί να πέσει καταγής

πέταξε στον αέρα.

 

Τελευταία ενημέρωση (από blogger): Κυριακή, 27 Δεκεμβρίου 2020, 10:00΄

πηγή: zougla.gr

 

Τα Κάλαντα της Πελοποννήσου

Το σπάσιμο του ροδιού: Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία και ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει. Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας – δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του – και έτσι να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι, για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.

Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη, για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: «με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά».

Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες, αν είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Οι τηγανίδες: Σε όλα τα σπίτια, παραμονές Χριστουγέννων θα έπλαθαν και θα έψηναν τις τηγανίδες, τα μανιάτικα λαλάγγια. Στο σοφρά ή σε κάποιο τραπέζι κοντά στην φωτογονία, η μητέρα και τα κορίτσια έπλαθαν το έτοιμο ζυμάρι σε χοντρό μακαρόνι, τις τηγανίδες, και το δίπλωναν τεχνικά στα τέσσερα. Μετά το έριχναν στη μεγάλη τηγάνα που ήταν γεμάτη καυτό λάδι πάνω στη φωτιά, για να ψηθεί. Η πρώτη τηγανίδα, μεγάλη και στρογγυλή με σταυρό στη μέση ήταν του Χριστού, η δεύτερη παρόμοια του σπιτιού κ.λ.π. Τις ψημένες τηγανίδες τις έβαζαν μέσα σε μπουρέκια (στρογγυλά μπακιρένια ταψιά) και σε λεκάνες. Όταν στράγγιζαν καλά τις έβαζαν σε κοφίνια και τις κρεμούσαν ψηλά.

Η ποσότητα του ζυμαριού που θα γινόταν τηγανίδες ήταν αρκετή και πάντοτε ανάλογη με τον πληθυσμό της φαμελιάς. Η φωτιά για τις τηγανίδες έπρεπε να είναι δυνατή και να έχει διάρκεια. Γι αυτό ο πατέρας είχε σκίσει σκίζες τα χοντρά κούτσουρα. Ήταν η καλύτερη καύσιμη ύλη για την περίπτωση.

Οι ΝΕΟΙ (ΝΕΑΡΟΙ) Γερμανοί δεν ξέρουν για τα εγκλήματα των Ναζί στην Ελλάδα

 

Μία υπαίθρια έκθεση για τα ελληνικά μαρτυρικά χωριά στήθηκε εν μέσω πανδημίας στο Μύνστερ. Οι σφαγές, οι εκτελέσεις αμάχων και η εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων παραμένουν άγνωστα.

Το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων σημαδεύει μέχρι και σήμερα τις ελληνογερμανικές σχέσεις, επαναφέροντας συχνά τις σκοτεινές μνήμες της γερμανικής κατοχής, των μαζικών εκτελέσεων και του Ολοκαυτώματος. «Αντίθετα με αυτό που πιστεύουν πολλοί Έλληνες, μόνο λίγοι στην Γερμανία και στην Ευρώπη γνωρίζουν για τα μαρτυρικά χωριά και τις μαρτυρικές πόλεις της Ελλάδας.

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η ιστορική μνήμη

Στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας υπάρχουν 29 οργανισμοί συνολικά που ασχολούνται με την διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Αυτοί εργάζονται υπό την επιστημονική αιγίδα της «Ομάδας εργασίας Μνημείων και Τόπων Μνήμης του Εθνικοσοσιαλισμού στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία», η οποία συστεγάζεται με το ιστορικό ίδρυμα Βίλα τεν Χόμπελ στο Μύνστερ.

Η ιδέα της έκθεσης προέκυψε τον Σεπτέμβριο του 2019 στα πλαίσια ενός προγράμματος ανταλλαγής γερμανών ιστορικών και ερευνητών, που ασχολούνται με τα εγκλήματα του Εθνικοσοσιαλισμού. Επί κεφαλής της ομάδας και του ταξιδιού ήταν ο Άλφονς Κένκμαν, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Στο ταξίδι συμμετείχαν επίσης ο Πέτερ Ρέμερ και ο Κρίστοφ Σπίκερ, διευθυντής της Βίλας τεν Χόμπελ.

«Τέτοια προγράμματα ανταλλαγής προσανατολίζονται κυρίως από γερμανικής πλευράς σε χώρες όπως η Πολωνία και το Ισραήλ. Παρόλα αυτά, καθώς η Γερμανία είναι μία πολυπολιτισμική κοινωνία και στην περιοχή εδώ μένουν πολλοί Έλληνες, αποφασίσαμε αυτή τη φορά να ακολουθήσουμε τα „ιστορικά χνάρια“ στην Ελλάδα» αναφέρει ο επιστημονικός συνεργάτης, Πέτερ Ρέμερ.

Λόγω των μέτρων κατά της εξάπλωσης της πανδημίας, οι διοργανωτές της έκθεσης έπρεπε να αναζητήσουν μία διαφορετική μορφή από εκείνη που είχαν αρχικά προγραμματίσει για να τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων. Μέσα από αφίσες, που κρέμασαν στον προαύλιο χώρο του ιστορικού κέντρου, κάνουν μία αναδρομή στο ταξίδι τους στην Ελλάδα, με ειδικές αναφορές στους τόπους μνήμης που επισκέφτηκαν και τα εγκλήματα των ναζί που διαπράχθηκαν. Το "Gallery Walk", όπως ονόμασαν το πρότζεκτ, παραμένει έτσι προσβάσιμο στους επισκέπτες παρά τα αυστηρά μέτρα κατά της πανδημίας.

Από την Κάνδανο μέχρι το Χορτιάτη

Μέσα σε μία εβδομάδα επισκέφτηκαν μαρτυρικά χωριά, πόλεις και τόπους μνήμης ξεκινώντας από την Κάνδανο, για να φτάσουν μέχρι το στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη και το Χορτιάτη, καλύπτοντας έτσι όλο το εύρος της ιστορικής μνήμης – από τις εβραϊκές κοινότητες σε Λάρισα και Θεσσαλονίκη, τις καταστροφές χωριών και τις μαζικές εκτελέσεις μέχρι την διπλή ιστορία του στρατοπέδου της Καισαριανής.

«Κάποιες στιγμές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, έχοντας διαβάσει ήδη αρκετά για το ζήτημα, θεωρούσα απίστευτα ντροπιαστικό το πόσο μικρές ήταν οι αποζημιώσεις που πλήρωσε το γερμανικό κράτος στους Έλληνες την δεκαετία του ’50 - Αναλογιζόμενος μάλιστα παράλληλα ότι μέρος αυτών των αποζημιώσεων ήταν και η αγορά ελληνικού καπνού… Όταν επισκεφτήκαμε τα μαρτυρικά χωριά και τις περιοχές όπου οι κάτοικοι εκτελέστηκαν μαζικά, τότε ένιωσα τεράστια ντροπή για την ύβρη των Γερμανών της δεκαετίας του ‘50», αναφέρει ο καθηγητής, Άλφονς Κένκμαν.

Αν και η ανταπόδοση της επίσκεψης από ελληνικής πλευράς δεν έγινε εφικτό να γίνει φέτος λόγω της πανδημίας, έχει ήδη προγραμματιστεί για του χρόνου. Έτσι, σύμφωνα με τον καθ. Κένκμαν, με αυτή την πρωτοβουλία δημιουργήθηκε ένας νέος δίαυλος επικοινωνίας με την Ελλάδα. Μάλιστα, αναφερόμενος στις αδελφοποιημένες πόλεις Λειψία και Θεσσαλονίκη υπογράμμισε πως και ως καθηγητής στο εκεί πανεπιστήμιο θα προωθήσει τις ανταλλαγές «κυρίως όσον αφορά το στρατόπεδο συγκέντρωσης Παύλος Μελάς στη Θεσσαλονίκη. Το θέμα προσφέρει δυνατότητες για ενδιαφέροντα προγράμματα, τα οποία μπορούν να συνδέσουν τις δύο αδελφοποιημένες πόλεις μεταξύ τους».

Άλλωστε, όπως υπογραμμίζει και ο κ. Καρπουχτσής «Ο διάλογος και οι επισκέψεις κοινωνίας των πολιτών και ερευνητών συμβάλλουν στην ανάδειξη της ιστορίας και την ενδυνάμωση της δημοκρατίας σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο».

Η έκθεση θα παραμείνει στον εξωτερικό χώρο της Βίλας τεν Χόμπελ μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου 2021. Στη συνέχεια θα ταξιδέψει και σε άλλες γερμανικές πόλεις – εφόσον τα μέτρα κατά της πανδημίας το επιτρέπουν…

ΠΗΓΗ:

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΡΑΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΖΩΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ? ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!

Οταν ο Χάρης Ρώμας συνεντευξιάζεται στην Τάνια Τρύπη σε εκπομπή της ΕΡΤ «Σημείο συνάντησης»

💛   Ο Χάρης Ρώμας συναντήθηκε με την Τάνια Τρύπη στην εκπομπή της ΕΡΤ «Σημείο συνάντησης» και μίλησαν για πολλά θέματα, όπως και για τις οικογένειές τους.

 👱Ξεχωριστή στιγμή, η αναφορά του Χάρη Ρώμα στον πατέρα του και στην ταραχώδη σχέση που είχε μαζί του.

«Δεν ήθελε να γίνω ηθοποιός με το όνομά μου γιατί ήθελε να γίνω ο Χάρης Ρασσιάς, ο σπουδαίος ιατρός. Λίγο πριν πεθάνει από τον τηλεφωνητή άκουσα τη φωνή του σπασμένη και τρεμάμενη και αμέσως κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει και ότι μπορεί και να τον χάσω. Είχα να τον δω πέντε χρόνια. Πήγαμε στο εξοχικό μας και μέσα σε 2-3 μέρες προσπαθήσαμε να ανακτήσουμε όσα χάσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια» είπε αρχικά και πρόσθεσε:

😊«Στις 3-4 βόλτες που κάναμε στους Αγίους Θεοδώρους ο κόσμος μας σταμάταγε και του έλεγε “κύριε Ρώμα ο γιος σας είναι καταπληκτικός” και τότε τα μάτια του διαστέλλονταν σαν παιδί και δεν πίστευε αυτό που συνέβαινε. Δεν το πίστευε και ο ίδιος ότι λίγο  πριν πεθάνει άλλαξε κι εκείνος όνομα».

💦   Η στιγμή που συγκλόνισε όμως ήταν όταν ο ηθοποιός περιέγραψε τη στιγμή που «έπιασα τον εαυτό μου σε κάποια δύσκολη φάση της ζωής μου, όταν αισθάνθηκα μεγάλη αδυναμία, ότι είμαι ευάλωτος και φοβισμένος, το πρώτο πράγμα που είπα γονατίζοντας μέσα στο σπίτι μου από το άγχος και το στρες ήταν “μπαμπά…” Αυτό…»

 

Maradona Napoli Best Goals and Skills

Ερευνα: Οι μεταλλάξεις του ιού δεν αυξάνουν τη μεταδοτικότητα

 Ο κορονοϊός που προκαλεί την covid-19 μεταλλάσσεται καθώς εξαπλώνεται στον κόσμο, όμως καμία από τις μεταλλάξεις που έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να κάνει τον ιό να μεταδίδεται πιο γρήγορα, ανακοίνωσαν σήμερα επιστήμονες.

Επιστήμονες που ερεύνησαν τα γονιδιώματα του ιού που έχουν εντοπιστεί σε 46.723 ανθρώπους που μολύνθηκαν από covid-19 σε 99 χώρες εντόπισαν περισσότερες από 12.700 μεταλλάξεις ή αλλαγές στον ιό SARS-CoV-2.

“Ευτυχώς καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι καμία από αυτές τις μεταλλάξεις δεν κάνει την covid-19 να μεταδίδεται πιο γρήγορα”, δήλωσε η Λούσι Βαν Ντροπ, καθηγήτρια στο University College London's Genetics Institute και μία από τις συντάκτριες της έρευνας. Ωστόσο πρόσθεσε: “Πρέπει να παραμείνουμε προσεκτικοί και να εξακολουθήσουμε να παρακολουθούμε τις νέες μεταλλάξεις, κυρίως καθώς αναπτύσσονται τα εμβόλια”.

Οι ιοί μεταλλάσσονται συνεχώς και κάποιοι, όπως οι ιοί της γρίπης, μεταλλάσσονται πιο συχνά από άλλους. Οι περισσότερες μεταλλάξεις είναι ουδέτερες, αλλά κάποιες μπορεί να ευνοούν τους ιούς, ενώ άλλες να κάνουν τα εμβόλια εναντίον τους λιγότερο αποτελεσματικά. Όταν οι ιοί αλλάζουν με αυτό τον τρόπο, τα εμβόλια για την αντιμετώπισή τους πρέπει να προσαρμόζονται τακτικά για να διασφαλίζεται ότι καλύπτουν τους ανθρώπους σε επαρκές ποσοστό.

Ο Φρανσουά Μπαλούξ, καθηγητής του UCL που επίσης συμμετείχε στην έρευνα, επεσήμανε ότι τα ευρήματά της, προς το παρόν, δεν εγείρουν ανησυχίες για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων που αναπτύσσονται κατά του κορονοϊού, όμως προειδοποίησε ότι η επικείμενη χρήση των εμβολίων ενδέχεται να ωθήσει τον ιό να μεταλλαχθεί προκειμένου να καταφέρει να εισβάλει στον ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων. “Τα νέα από το μέτωπο των εμβολίων μοιάζουν πολύ καλά”, επεσήμανε. “Ο ιός ενδέχεται να αναπτύξει μεταλλάξεις στο μέλλον για να αποφεύγει τα εμβόλια, όμως είμαστε αισιόδοξοι ότι θα μπορέσουμε να τις εντοπίσουμε εγκαίρως, κάτι που θα μας επιτρέψει να τροποποιήσουμε τα εμβόλια αν χρειαστεί”.

Η έρευνα για τις μεταλλάξεις του SARS-CoV-2, προκαταρκτικά ευρήματα της οποίας είχαν δημοσιευθεί τον Μάιο προτού ελεγχθούν από άλλους επιστήμονες, δημοσιεύθηκε στο σύνολό της σήμερα στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

Νεκροί και τραυματίαι στο χωρίον Γαρδίκιον (ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1905)

 

Χθες την πρωίαν ο διευθυντής του ενταύθα υποκαταστήματος της Τραπέζης Αθηνών Βασιλόπουλος, αντιπροσωπεύων τον Πεσματζόγλου, μετέβη εφ’ αμάξης εις Θουρίαν, όπου ανέμενον αυτόν οι Δαγρές και Οικονομόπουλος, οίτινες παραλαβόντες αυτόν μετά εκατοντάδας ενόπλων φίλων των έλαβον την άγουσαν εις το ώραν απέχον ορεινόν χωρίον Γαρδίκιον του Δήμου Αμφείας.

Η ανησυχία

Η είδησις αύτη γνωσθείσα εις την πόλιν επτόησε τους κατοίκους περί του αναμενομένου λυπηρού αποτελέσματος, οίτινες συγκεντρούμενοι καθ’ ομάδας ανήσυχοι διηρώτων αλλήλους περί νεωτέρας ειδήσεως.

Αι κακαί αυτοί προαισθήσεις του κόσμου προήρχοντο εκ του εξής γεγονότος.

Προχθές είχε μεταβή εις Γαρδίκιον προς εκλογικήν περιοδείαν ο Δαγρές συνοδευόμενος υπό του αστυνομεύοντος ενωμοτάχου Θουρίας Μαργέλη και ικανού αριθμού χωροφυλάκων.

Η τοιαύτη επιδεικτική παράστασις της Αστυνομίας εσχολιάσθη δυσμενώς υπό των κατοίκων, τα δε πνεύματα επί μάλλον εξηγέρθησαν εκ της διαδόσεως ότι ο Βασιλόπουλος μεταβαίνων εις Γαρδίκιον θα διέθετε χρήματα προς ενίσχυσιν της υποψηφιότητος του Πεσματζόγλου και του συνδυασμού εις τον οποίον ούτος ανήκει.

Την κατάστασιν ταύτην ελέγετο, ότι έσπευσεν ν’ ανακοινώση προς τον Νομάρχην δι’ επιστολής του ο εν Αμφεία περιοδεύων πολιτευτής Φλέσσας.

Κατόπιν της τοιαύτης εξάψεως των πνευμάτων των κατοίκων Γαρδικίου δικαίως, ως γράφομεν ανωτέρω, ανησύχησεν ενταύθα η πόλις επί τη ειδήσει της κατά τοιούτον επιδεικτικόν τρόπον μεθ’ οπλοφόρων ανόδου των Οικονομοπούλου και Βασιλοπούλου, θεωρουμένης ταύτης ως προκλήσεως.

Και κατ’ άλλους μεν η πάνοπλος αυτή εκστρατεία ωφείλετο εις τους φόβους τους οποίους είχον οι ανωτέρω πολιτευόμενοι περί παρεμποδίσεως της εισόδου των εις το χωρίον Γαρδίκιον.

Κατ’ άλλους δε, διότι εσκόπουν να εκδηλώσωσι την απόφασιν αυτών, όπως δια πάσης θυσίας εκτελέσωσιν τον σκοπόν της αποστολής των συνιστάμενον εις την καταβολήν γενναίου χρηματικού ποσού υπό του Βασιλοπούλου δια την κατασκευήν οδού τινός δια την οποίαν ηγγυημένην υπόσχεσιν είχε δώσει προηγουμένως ο Φλέσσας.

Το πραγματικόν είναι ότι εξήφθη ο φανατισμός των κατοίκων επί τη εισηγήσει ότι ο Βασιλόπουλος εσκόπει ν’ αγοράση αυτούς, των μεταβάντων ενόπλων σκοπούντων να τηρήσωσι το γόητρον αυτών, ίνα μη θεωρηθώσι φοβηθέντες τους αντιπάλους των.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων ανήρχοντο εκείνοι εις το Γαρδίκιον, ότε τους συνήντησε καθ’ οδόν ο Αντ. Παυλόπουλος, όστις τους συνέστησε να μη προχωρήσωσιν εις το χωρίον μετά των οπλοφόρων, αλλά μόνοι των, καθ’ όσον η θέα εκείνων ήθελεν έχει λυπηρά  αποτελέσματα. Οι περί τον Βασιλόπουλον όμως εβεβαιούτο ότι δεν ήκουσαν τας ειλικρινείς ταύτας συμβουλάς, αλλ΄ επροχώρησαν.

Μόλις επλησίασαν εις την Μονήν εθεάθησαν από το υπερκείμενον χωρίον, ότε οι κάτοικοι οπλισθέντες έσπευσαν και κατέλαβον τα περί την Μονήν υψώματα και τοις επέταξαν να σταματήσωσιν.

Εκείνοι όμως δεν ήκουσαν και αμέσως ήρξαντο εκατέρωθεν πυροβολισμοί κατ’ αλλήλων.

Η πρώτη είδησις

Την 1ην μ.μ. τηλεγράφημα του Ειρηνοδίκου Θουρίας προς τον Νομάρχην ανήγγειλε την έναρξιν της μάχης και εζήτει στρατιωτικήν δύναμιν, καθ’ όσον και άλλοι ομοφρονούντες προς τους αντιμαχόμενους έσπευδον εκ των πλησιεστέρων χωρίων εις βοήθειαν, ότι οι μεν κατέχουσι τα υψώματα, οι δε ευρίσκονται εν τη Μονή.

Το επίσημον τούτο τηλεγράφημα, το οποίον επέδειξεν εις ημάς ο Νομάρχης μεταβάντας παρ’ αυτώ προς λήψιν επισήμων ειδήσεων, διαδοθέν εις την πόλιν επροκάλεσε μεγίστην συγκίνησιν και ταραχήν και ο κόσμος συνήρχετο καθ’ ομάδες εν τη πλατεία, διαπυνθανόμενος περί των αιματηρών συμβάντων, τοσούτω μάλλον καθ’ όσον πολλοί ενδιαφέροντο δια τους συγγενείς των.

Η ενέργεια των αρχών

Ο Νομάρχης ευθύς ως τω μεταδόθη το τηλεγράφημα παρέλαβε τον ανακριτήν Χ. Λύσιππον και τον αντιεισαγγελέα Δημητριάδην  και αφ’ αμάξης μετέβησαν εις Θουρίαν, αφού προηγουμένως συναντήθη μετά του εισαγγελέως Μελετοπούλου και του Φρουράρχου.

Τα θύματα

Καθ’ ην στιγμήν ο Νομάρχης ενήρχετο επί της αμάξης ανεκοίνωσε εις ημέτερον συντάκτην μας, ότι νεωτέρα τηλεγραφική είδησις αγγέλλει τον φόνον μιας γυναικός και τον τραυματισμόν δύο, ότι δε οι περί τον Βασιλόπουλον υπεχώρησαν επιστρέψαντες εις Θουρίαν.

Λεπτομέρειαι των αιματηρών σκηνών του Γαρδικίου

Εξηκριβώθη ότι οι Δαγρές και Οικονομόπουλος είχον από προχθές μεταβή εις Γαρδίκιον ψηφοθηρούντες, όπου και διανυκτέρευσαν χωρίς το παράπαν να γίνη αυτοίς εκ μέρους των κατοίκων εναντίωσις.

Χθες δε την πρωίαν ο διευθυντής του ενταύθα Υποκαταστήματος της Τραπέζης Αθηνών Βασιλόπουλος μετέβη εις Θουρίαν, εκεί συνηντήθη μετά 150 ανθρώπων του Οικονομοπούλου γκαραδοφορούντων μετά παλασκών πλήρων φυσιγγίων φερομένων χιαστί επί του στήθους και της μέσης, οίτινες εκ προσυνεννοήσεως ανέμενον αυτόν και επί κεφαλής των οποίων τεθείς ώδευσαν ανερχόμενοι εις Γαρδίκιον.

Ολίγον πριν φθάσωσιν εις το χωρίον κατήλθον οι Οικονομόπουλος και Δαγρές προς προϋπάντησίν των και όλοι ομού εβάδισαν πυροβολούντες αδιακόπως, παρά τας συστάσεις των κατοίκων να παύσωσιν οι πυροβολισμοί και η κατά τοιούτον τρόπον επιδρομή των οπλοφόρων εις το χωρίον των.

Ενώ δε επυροβόλουν εναντίον του Γαρδικίου, κατ’ άλλας μεν ίνα πτοήσουν τους χωρικούς και επιβληθώσι, κατ’ άλλους δε λόγω επιδεικτικής εισόδου εις το χωρίον, αι σφαίραι των εφόνευσαν την Γεωργίτσαν Μουτσούλα, επλήγωσαν δε τον υιόν της Ηλίαν Μουτσούλαν.

Οι κάτοικοι τότε βλέποντες εαυτούς φονευμένους ήρπασαν τα όπλα και αντεπυροβόλησαν, αντηλλαγέντων εκατέρωθεν πολλών πυροβολισμών. Πληγώνεται τότε και ο Νικόλαος Βεργόπουλος.

Μετά ταύτα οι περί τον Οικονομόπουλον, Δαγρέ, Βασιλόπουλον απεχώρησαν επιστρέψαντες εις Θουρίαν, ενώ το Γαρδίκιον αντήχει εκ των θρήνων των συγγενών της φονευθείσης.

Ως ανεκοινώθη ημίν υπό των ενδιαφερομένων οι παθόντες θα υποβάλλωσι μήνυσιν εναντίον  των Βασιλοπούλου, Δαγρέ, Οικονομοπούλου ως ηθικών αυτουργών και συνεργών, καθ’ όσον διατείνεται ότι ούτοι και ιδία ο Βασιλόπουλος διένειμεν κακουργή όπλα και φυσίγγια εις τους ακολούθους των, τους οποίους παρηκολούθη και υπό τον Σκούραν ομάς των φυγοδίκων.

ΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΤΟΥ ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ

Σύλληψις του φονέως

«ΘΑΡΡΟΣ» 11 Μαρτίου 1905

Συνελήφθη υπό των οργάνων της Αστυνομίας Θουρίας ο εκ του χωρίου Γρύλου της Αμφείας Ιωάννης Κουτσουμπός κατηγορούμενος δια τον εν Γαρδικίω κατά τας παραμονάς των εκλογών εν συμπλοκή γενόμενον φόνον της Γεωργίτσας συζύγου Γεωργίου Μουτσούλα, όστις απεστάλη υπό συνοδείαν εις την ενταύθα Μοιραρχίαν. (διοίκηση της τότε χωροφυλακής)

Ενέργεια ανακρίσεων

Χθες κατόπιν προσκλήσεως υπό της ανακριτικής αρχής παρουσιασθέντες ενώπιον του Ανακριτού οι εκ Κουρτσαουσίου (νυν Σπερχογεία) του Δήμου Θουρίας Π. Δικαίος, Πούλος Γρίβας ή Κοκκορόγιαννης και Στ. Κατσαφάδος ανεκρίθησαν επί μακρόν δια τας κατά τας παραμονάς των εκλογών γνωστάς σκηνάς εν Γαρδικίω, μεθ’ ο απεστάλησαν εις την Μοιραρχίαν. Σήμερον θέλει αποφανθή ο Εισαγγελεύς μετά του Ανακριτού περί της προφυλακίσεως ή αποφυλακίσεως αυτών.

ΠΗΓΗ: από αρχείο εφημερίδας "ΘΑΡΡΟΣ"

Υ.Γ : Για γέλια και δάκρυα μαζί αλλά αυτή είναι η ...ιστορία μας

DISNEY O ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ: ΧΑΚΟΥΝΑ ΜΑΤΑΤΑ - Τραγουδήστε μαζί μας

ΒΑΣΙΚΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ

 Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε ότι χωρίς το νερό, με τις μοναδικές και ασυνήθιστες ιδιότητές του, η ζωή όπως την ξέρουμε δεν θα υπήρχε στη Γη.

Στη μεσαιωνική ελληνική γλώσσα το νερό λεγόταν νερό(ν). Στην ελληνιστική κοινή νηρόν (έκφραση: νηρόν ὕδωρ δηλ.φρέσκο, τρεχούμενο νερό). Προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη νεαρός και ονομαζότανὕδωρ, όπου από αυτή τη λέξη έχουν προκύψει όλοι οι επιστημονικοί (και μη) όροι όπως: υδρογόνο (δηλ. ότι γεννάει ύδωρ), υδράργυρος (δηλ. υγρός άργυρος), υδατάνθρακας, υδρατμός, ενυδρείο, υδραγωγείο, υδροβιότοπος, αφυδάτωση, ενυδάτωση, κτλπ.

Ο προσωκρατικός αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, Θαλής ο Μιλήσιος (624-548 π.Χ.) ήταν ο πρώτος που παρατήρησε την συμπαντική σημασία του νερού. Ο Θαλής πίστευε ότι το νερό ήταν το βασικό στοιχείο από το οποίο ξεκίνησαν τα πάντα. Θεωρούσε ότι το νερό ήταν η αρχή των πάντων καθώς παρατήρησε την αφθονία του, αλλά επίσης διέκρινε ότι το νερό ήταν η μόνη ουσία που υπάρχει στη Γη ταυτόχρονα σε τρία διακριτές καταστάσεις ή μορφές - στερεά, υγρά και αέρια. 

Ένας άλλος μεγάλος προσωκρατικός φιλόσοφος, ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος (544-484. π.Χ.) έλεγε:«Ψυχήσιν θάνατος ύδωρ γενέσθαι, ύδατι δε θάνατος γην γενέσθαι, εκ γης δε ύδωρ γίνεται, εξ ύδατος δε ψυχή». Δηλαδή, για τις ψυχές θάνατος είναι να γίνουν νερό, για το νερό θάνατος να γίνει γη, από τη γη γίνεται νερό κι απ’ το νερό ψυχή. 

Το νερό αποτελείται από οξυγόνο και υδρογόνο. Είναι άοσμο, άχρωμο και άγευστο. Ο χημικός τύπος του είναι: H2O. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλες τις γνωστές μορφές ζωής, παρόλο που δεν παρέχει θερμίδες ή οργανικά θρεπτικά συστατικά. Στο ανθρώπινο σώμα το νερό περιέχεται σε ποσότητα 70% και στο αίμα 90%. Υπάρχει σε υγρή, αέρια (υδρατμός) και στερεή(πάγος) κατάσταση.  

Το νερό είναι το τρίτο σε αφθονία μόριο στο Σύμπαν.Καλύπτει το 71% της Γης. Περίπου το 96% του νερού του πλανήτη μας βρίσκεται στους ωκεανούςκαι στις θάλασσες. Το 1,7% σε λίμνες καιποτάμια. Το 1,7% στους παγετώνες και τους πάγους των πόλων και της Γροιλανδίας και ένα 0,001% ως υγρασία στα σύννεφα και στην ατμόσφαιρα. Μόνο το 2,5% του νερού της Γης είναι “γλυκό’’ ενώ το 98,8% του πόσιμου νερού βρίσκεται σε υπόγεια υδάτινα αποθέματα αλλά και στους παγετώνες.

Σε μικρές ποσότητες το νερό φαίνεται άχρωμο, αλλά σε μεγάλες ποσότητες κάποιος μπορεί να διακρίνει ένα γαλανό χρώμα.Αυτό το χρώμα προσδίδεταιστο νερό από την μικρή απορρόφηση φωτός στο ερυθρό μήκος κύματοςτου οπτικού φάσματος.

Η πρώτη διάσπασητου νερού σε υδρογόνο και οξυγόνο έγινε με τη μέθοδο της ηλεκτρόλυσης το 1800 από τους Άγγλους χημικούς William Nicholson και Anthony Carlisle, ενώ πέντε χρόνια αργότερα το1805, ο Γάλλος χημικός Joseph Louis Gay-Lussac με τον Γερμανό εξερευνητή Alexander von Humboldt, έδειξαν πειραματικά ότι το νερό αποτελείται από δύο μέρη υδρογόνου και ένα μέρος οξυγόνου. Αργότερα, οι ιδιότητες θερμοκρασία τήξης και βρασμού του νερού, χρησιμοποιήθηκαν για να ορίσουν διάφορες κλίμακες μέτρησηςθερμοκρασίας, όπως οι κλίμακες Κελσίου, Κέλβιν, Φαρενάιτ και άλλες.

Ας δούμε παρακάτω μερικές σημαντικές ιδιότητες του νερού και ας ξεκινήσουμε υπογραμμίζοντας ότι κανένα υγρό δεν συμπεριφέρεται τόσο ιδιαίτερα όσο το νερό, το οποίο εμφανίζει μια σειρά από ασυνήθιστες συμπεριφορές, πολλές από τις οποίες είναι απόλυτα απαραίτητες για τη ζωή.

Για να καταλάβετε την ασυνήθιστη συμπεριφορά του νερού, φανταστείτε ότι είστε μέσα σε μια μπανιέρα με υδρομασάζ (γεμάτη με νερό - υγρό) βλέποντας τον ατμό (αέριο) να ανεβαίνει καθώς απολαμβάνετε ένα κρύο ποτό από το ποτήρι που κρατάτε το οποίο είναι γεμάτο με πάγο (στερεό). Πολύ λίγες άλλες χημικές ουσίες μπορούν να υπάρχουν σε όλες αυτές τις φυσικές καταστάσεις σε αυτό το κοντινό εύρος θερμοκρασιών !

Γνωρίζουμε ότι σε στερεή κατάσταση, τα σωματίδια της ύλης είναι συνήθως πολύ πιο κοντά μεταξύ τους από ότι αυτά σε υγρή κατάσταση. Έτσι, αν βάλετε ένα στερεό υλικό στο αντίστοιχο υγρό του, αυτό βυθίζεται. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει για το νερό. Η στερεά του κατάσταση είναι λιγότερο πυκνή από την υγρή του κατάσταση, γιατί όπως παγώνει το νερό έχει την ιδιότητα να επεκτείνεται και επομένως επιπλέει! Θυμηθείτε ότι οι πάγοι της Αρκτικής (Βόρειος πόλος) δεν είναι απλά πάγοι που καλύπτουν την στεριά. Είναι πάγοι που επιπλέουν σε θάλασσα όπως ακριβώς τα παγάκια στο ποτό σας.

Θα ρωτήσει κανείς: Γιατί είναι σημαντικό αυτό;Είναι σημαντικό γιατί η ιδιότητα αυτή του νερού το καθιστά κατάλληλο έτσι ώστε οι οργανισμοί να επιβιώνουν σε αντίξοες καιρικές συνθήκες (πολύ κρύο) του πλανήτη. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Κατά τη διάρκεια του χειμώνα όταν οι λίμνες αρχίζουν να παγώνουν, μόνο η επιφάνεια του νερού παγώνει και ο πάγος επεκτείνεται και επιπλέει.

Εάν ο πάγος δεν μπορούσε να επιπλεύσει, η λίμνη θα πάγωνε από κάτω προς τα πάνω, σκοτώνοντας όλα τα οικοσυστήματα που ζουν στη λίμνη! Ωστόσο, αφού ο πάγος επιπλέει, τα ψάρια και άλλα υδρόβια όντα μπορούν να επιβιώσουν κάτω από την επιφάνεια του πάγου κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η επιφάνεια του πάγου πάνω από μια λίμνη προστατεύει επίσης τις λίμνες από την πολύ χαμηλή θερμοκρασία που επικρατεί στην ατμόσφαιρα και έτσι μονώνει το νερό από κάτω, επιτρέποντας στη λίμνη κάτω από τον παγωμένο πάγο να παραμείνει σε υγρή μορφή και έτσι να διατηρεί μια κατάλληλη θερμοκρασία (πάνω από τους 0 βαθμούς Κελσίου) απαραίτητη για τα οικοσυστήματα που ζουν εκεί.

Στο σημείο αυτό να αναφέρω και άλλη μια σημαντική ιδιότητα του νερού: η μεγαλύτερη πυκνότητα του υφίσταται στους 4 βαθμούς Κελσίου - ενώ δηλαδή αυτό βρίσκεται σε υγρή μορφή και όχι, παραδόξως, σε στερεή όπως θα περίμενε κανείς - κάτι που συνεπικουρεί στον πλεύση του πάγου πάνω στην επιφάνεια μιας λίμνης.

Παρά το μικρό μοριακό του βάρος το νερό έχει απίστευτα υψηλό σημείο βρασμού, στους 100 βαθμούς Κελσίου. Άλλες ενώσεις παρόμοιες σε βάρος με αυτό του νερού έχουν πολύ χαμηλότερο σημείο βρασμού. Αυτό συμβαίνει επειδή το νερό απαιτεί περισσότερη ενέργεια για να σπάσει τους δεσμούς υδρογόνου του προτού αρχίσει να βράζει. Η ίδια έννοια εφαρμόζεται και στο σημείο πήξης. Τα σημεία βρασμού και ψύξης του νερού επιτρέπουν στα μόρια του να κινούνται με ρυθμούς τέτοιους που είναι πολύ σημαντικοί για τα οικοσυστήματα που ζουν στο νερό. Δηλαδή, εάν το νερό ήταν πολύ εύκολο να παγώσει ή να βράσει, δραστικές αλλαγές στο περιβάλλον, στους ωκεανούς ή στις λίμνες, θα προκαλούσαν το θάνατο όλων των οργανισμών που ζουν στο νερό!

Μια άλλη μοναδική ιδιότητα του νερού είναι η ικανότητά του να διαλύει μια μεγάλη ποικιλία χημικών ουσιών. Διαλύει άλατα και άλλες ιοντικές ενώσεις, αλκοόλες και οργανικά οξέα. Για αυτό το λόγο το νερό ονομάζεται καθολικός διαλύτης επειδή μπορεί να διαλύσει τόσες πολλές ουσίες. Η ζωή πιστεύεται ότι προήλθε από τα υδατικά διαλύματα των ωκεανών. Οι ζωντανοί οργανισμοί επίσης εξαρτώνται από τα υδατικά διαλύματα όπως το πλάσμα του αίματος και τα υγρά του πεπτικού συστήματος για βιολογικές διεργασίες, απαραίτητες για την ζωή.

Το νερό μπορεί επίσης να απορροφήσει μεγάλες ποσότητες θερμότητας, η οποία επιτρέπει σε μεγάλα υδάτινα σώματα (λίμνες, θάλασσες) να βοηθούν τη ρύθμιση της θερμοκρασίας της Γης και κατ’ επέκταση της επιβίωσης οικοσυστημάτων σε ήπιες για αυτά θερμοκρασίες.

Είναι πολύ σπάνιο να βρεθεί μια χημική ένωση που δεν περιέχει άνθρακα σε μορφή υγρού, σε τυπική πίεση και θερμοκρασία. Επομένως, είναι ασυνήθιστο το νερό να είναι υγρό σε θερμοκρασία δωματίου! Το νερό αφού είναι υγρό σε ήπιες θερμοκρασίες μπορεί να κινείται πιο γρήγορα και να μεταφέρει και αναδιανέμει ιζήματα και οργανικά υλικά από ποταμούς και λίμνες προς τις θάλασσες, κάτι που και πάλι το καθιστά κύριο πρωταγωνιστή στην διατήρηση της ζωής στον πλανήτη μας.

Είδαμε λοιπόν παραπάνω μερικές από τις μοναδικές ιδιότητες του νερού που το καθιστούν πιθανότατα ως το πιο σημαντικό στοιχείο της ύπαρξής μας, με τρόπους που οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να φανταστούμε. Χωρίς νερό δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμία μορφή ζωής. Το νερό είναι ένας καθολικός διαλύτης. Μεταφέρει κάθε είδους ουσίες, από τα ίζηματα των ποταμών μέχρι τα οξυγονωμένα κύτταρα αίματος στις αρτηρίες μας. Το νερό αποθηκεύει ενέργεια και θερμότητα και είναι ο ‘’θερμοστάτης’’ της Γης.

Θαυμαστό το νερό και ο ρόλος του για την ύπαρξη μας αλλά ως ανθρωπότητα και ως πολιτισμός, δεν σεβόμαστε και δεν ευγνωμονούμε τη Φύση και το νερό που είναι τόσο πολύτιμα για την ζωή μας και τη ζωή στον πλανήτη. Καθημερινά στο βωμό του κέρδους και της απληστίας ρυπαίνουμε ποταμούς, λίμνες, υδροφόρους ορίζοντες και θάλασσες με ανυπολόγιστες βλάβες σε οικοσυστήματα φυτών και ζώων αλλά και των μελλοντικών γενεών.

Οι ειδικοί επιστήμονες προβλέπουν ότι έως το 2025, περίπου 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν όπου το πόσιμο νερό θα είναι σπάνιο... Αυτή η ασυδοσία και η εκμετάλλευση χρειάζεται και είναι επιτακτική ανάγκη να λάβει ένα τέλος γιατί το νερό είναι η ίδια μας η ύπαρξη, η μεγαλύτερη ευλογία της φύσης και το πολυτιμότερο κοινό μας αγαθό.

Θα κλείσω την σύντομη περιήγησή μας για την σημασία του νερού με ευγνωμοσύνη για το δώρο αυτό της ζωής, αλλά και με προβληματισμό για το μέλλον του πλανήτη μας με τους στίχους του Άγγλου ποιητή και φιλόσοφου Samuel Taylor Colerdige:“Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα να πιούμε...”

ΠΗΓΗ: https://www.huffingtonpost.gr/

Εγκαινιάστηκε το Ψηφιακό Μουσείο “Καλαμάτα 1821”

Ρύζι καρολίνα εξαιρετικής ποιότητας στον κάμπο Καλαμάτας - Μεσσήνης

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΘΑΡΡΟΣ "ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ" [26 Φεβρουαρίου 1905]

Απόψε θα ταξιδέψουμε νοερά, χάρις στο ιστορικό χρονογράφημα της εφημερίδας "ΘΑΡΡΟΣ" στο μακρινό 1905 που παραθέτω αυτούσιο :

 Η φιλοπρωτία και αι διακρίσεις είναι φυσικόν αίσθημα ενυπάρχον εις τους ανθρώπους και τα ζώα. Προκειμένου δε μάλιστα περί των ανθρώπων είναι εις μέγιστον βαθμόν ανεπτυγμένον εις τον κύκλον του ωραίου.

Δια τούτο δεν είναι άπορον πως και ενταύθα προ πολλού μεταξύ του ωραίου φύλου επεκράτησεν η ιδέα της διακρίσεως, αφού αύτη εκαλλιεργήθη και όχι μετεδόθη εξ Αθηνών.

Μία από όλας αυτάς τας διακρίσεις είναι και ο καθορισμός ωρισμένων ημερών περιπάτου του καλού ενταύθα κόσμου εν Παραλία κατά το σύστημα του Φαλήρου.

Είναι αληθές ότι τας Κυριακάς η παραλία μας παρουσιάζει εν σμικρώ το Φαληρικόν θέαμα κατά την πληθώραν του κόσμου, όπου όλαι αι καλαί και λαϊκαί τάξεις κατέρχονται και συναθροίζονται εις το εβδομαδιαίον εκείνον περίπατόν μας.

Η Αριστοκρατία μας συνεσκέφθη προ πολλού και απεφάσισε την παραδοχήν άλλης ωρισμένης ημέρας της εβδομάδος δια τον περίπατον και την συγκέντρωσιν εν Παραλία, ίνα μη η ατμόσφαιρα μολύνεται από τας πνοάς των λαϊκών τάξεων, αίτινες δια του συμφυρμού καταρρίπτουν τας διακρίσεις.

Και η ημέρα ευρέθη και προσδιωρίσθη το Σάββατον, η μόνη ημέρα ήτις δια των οικογενειακών και εργατικών ασχολιών εγγυάται την αποχήν των λαϊκών τάξεων εκ του περιπάτου.

Το Σάββατον jour fix του καλού καλαματιανού κόσμου εν Παραλία.

Όσοι εξ ημών των λαϊκών, μεταξύ των οποίων δυστυχώς συγκαταλέγομαι και εγώ, ηυτυχήσαμεν να πληροφορηθώμεν την σκέψιν και απόφασιν ταύτην του κομψού καλού μας κόσμου, αναμένομεν μετ’ ανυπομονησίας το πρώτον Σάββατον δια να ίδωμεν τα εγκαίνια της πρώτης jour fix του κόσμου τούτου εις την Παραλίαν.

Εκεί εφαντάσθημεν όλα τα λεπτά και αιθέρια σώματα, την αγγελικήν καλλονήν, την κομψήν ομιλίαν όλα μαζί με τας απαραμίλλους εις κάλλος και πλούτον αμφιέσεις, αποτελούντα εν έξοχον και ιδανικόν σύμπλεγμα.

Εκεί εφαντάσθην να κολυμβήσω εις ατμόσφαιρα μύρων και να εισπνεύσω ηδυπαθή αρώματα, να μεθυσθώ από το όλον ωραίον το οποίον θα μου παρουσιάση το Σάββατον της παραλίας.

Και προς στιγμήν ωνειροπόλησα εμαυτόν μέλος της κομψής εκείνης συναθροίσεως και εβαυκαλιζόμην εις ρεμβασμούς της… Αριστοκρατίας.

Το Σάββατον ήλθε, από την ανυπομονησίαν μου την μεσημβρίαν δεν έφαγα, αι ώραι μοι εφάνησαν χρόνος.

Τέλος ήλθε η 4η μ.μ., ανεκουφίσθην και ανετριχίασα. Εκλέγω το καλλίτερον αμάξι και με φρεσκοκτενισμένην χωρίστραν και γυαλισμένα παπούτσια, ο μόνος ευπρεπισμός όστις προέδιδεν εις την περιβολήν μου το εξαιρετικόν, κατέρχομαι εις την Παραλίαν. Καθ’ οδόν εσκεπτόμην, τα μάτια όλου του καλού κόσμου τα οποία ήθελον πέση επάνω μου.

Φθάνω εις την Παραλίαν, κατέρχομαι. Μπα! Τι ερημιά είναι αυτή! Κατ’ αρχάς υπέθεσα μήπως ο ανόητος αμαξάς μου με αποβίβασε εις την Ανάληψιν. Αλλ’ όχι. Να η σειρά των καφενείων, να οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες, όλα τα γνωστά εις την θέσιν των. Ήμην εις τον τόπον της συγκεντρώσεως. Κάθημαι εις το διακεκριμένον καφενείον του Ρόκου και παραγγέλλω καφέ. Τα καθίσματα όλα κενά.

Ενδοιάζω μήπως δεν είναι Σάββατον. Αλλ’ όχι βεβαιούμαι ότι είναι Σάββατον, διότι την προηγουμένην είχον μεταβή εις την Εκκλησίαν ν’ ακούσω τους χαιρετισμούς, την δε μεσημβρίαν έφαγα λάδι.

Ιδού μία χονδρή με το φέσι συνοδευομένην από τον σύζυγόν της με την προέχουσαν κοιλίαν του.

Φθάνει ακολούθως άλλο ανδρόγυνον ακολουθούμενον από την υπηρέτριαν φέρουσα εις την αγκαλιά της το μωρό τους.

Τρίτον ανδρόγυνον με παιδιά και μία πεπλοφορεμένη με μαύρα κυρία με την ολοστρόγγυλη θυγατέρα της και το σκυλί της. Όλοι κάθονται εις το ίδιον καφενείον περί εμού.

Ένας ακόμη δανδής συνεπλήρωσε τον παραλιζόμενον καλόν κόσμον την ωρισμένην εκείνη ημέραν του Σαββάτου.

Μετ’ ολίγον λογομαχία μεταξύ του ανωτέρω δανδή και του καφεπώλου, προεκάλεσε την προσοχήν μας. Ο κύριος επέπληττε τον καφεπώλην, διατί δεν πλένει τα χέρια του να μη μυρίζουν από ταραμά, την οσμήν του οποίου ησθάνθη εις το ποτήριον του νερού.

Ο καφεπώλης δικαιολογείτο ότι το ίδιον ποτήριον μόλις είχε αποσύρει από το τραπέζι του παρακαθημένου προγάστορος κυρίου.

Δεν ετελείωσε το επεισόδιον τούτο και αμέσως γοεραί φωναί ακούονται ενός μικρού από το απέναντι τραπέζι, διότι ο μεγαλείτερος αδελφός του του έφαγε το λουκούμι του. Ο πατήρ εράπισε τον λαίμαργον και τα κλάματα του δαρέντος επέτειναν τον θόρυβον.

Άλλη μάχη πάρα πέρα. Μία κυρία εμάλωνε την υπηρέτριάν της διότι ήτο ξεμυαλισμένη και δεν έλαβε μεθ’ εαυτής και δεύτερον παντελονάκι του μικρού δια ν’ αντικαταστήση το λερωθέν.

Δαιμονιώδης θόρυβος ακούεται, το τραπέζι ανατρέπεται και τα φλιτζάνια και ποτήρια ριφθέντα χαμαί ετσακίσθησαν.

Είχε πηδήσει επάνω εις το τραπέζι το σκυλάκι της ολοστρόγγυλης κόρης.

Ο καφετζής λογομαχεί με την μαυροφορεμένην χήραν μητέρα δια την πληρωμήν της ζημίας.

Εβράδιασε και έφυγα με τας πρώτας εντυπώσεις των εγκαινίων της jour fix της αριστοκρατίας μας δια τον περίπατον της παραλίας.

Χρονογράφος

Μεσσηνία: Ντόπια ψιλοφάσουλα καλλιεργούνται ξανά στο βάλτο Σπερχογείας

“Η απόφαση πάρθηκε μετά από συνεννόηση με τον φίλο Παναγιώτη Ξυνό από τη Μεσσήνη, που μελέτησε πώς πρέπει να κάνουμε την καλλιέργεια τεχνικά έναντι των παλιών χρόνων, που γινόταν χειρωνακτικά περισσότερο”, μας είπε ο Π. Περρωτής και παρατήρησε: “Το ρισκάραμε, το αποφασίσαμε. Σπείραμε μια έκταση και το καταφέραμε. Κι ευελπιστούμε ότι θα γίνουμε ακόμα καλύτεροι σε απόδοση και να είναι πιο καθαρό το φασόλι μας που προσφέρεται στην κατανάλωση, γιατί έχουμε ορισμένα σπασμένα”. Μας υπενθύμισε ότι “το φασόλι είχε να καλλιεργηθεί εδώ και 40 χρόνια στην περιοχή, στη Μακαρία γη, όπως έλεγαν παλιά και στο βάλτο της Σπερχογείας” και διευκρίνισε πως “είδαμε ότι αξίζει κι έχουμε ανταπόκριση από την κατανάλωση. Το έχουμε το προϊόν εδώ και 20 ημέρες μαζέψει και βλέπουμε ότι το προτιμάει ο κόσμος, γιατί είναι πολύ βραστερό και γίνεται χυλός και είναι και νόστιμο”.

Ο κ. Περρωτής μας ενημέρωσε ότι “το περισσότερο το δώσαμε στους εμπόρους, στον κ. Βρυώνη και στον κ. Παπαθεοδώρου, κι έχουμε κρατήσει κι εμείς και δίνουμε σε όποιον μας ζητήσει” και απαντώντας σε ερωτήσεις μας σημείωσε: “Βάλαμε 70 στρέμματα εδώ στο βάλτο και η τιμή είναι ικανοποιητική. Πιάνει 2 ευρώ στον παραγωγό από τον έμπορο και λιανικώς το δίνουμε και παραπάνω, 2,5 ευρώ, ενώ στη λαϊκή έχει 3 ευρώ. Του χρόνου την ίδια ποσότητα θα βάλουμε, για να είμαστε σίγουροι για την κατανάλωση. Να μην είναι πολύ περισσότερο από αυτό που μπορούμε να καταναλώσουμε εδώ, γιατί δεν έχουμε καμία ζήτηση από άλλους νομούς”. Δήλωσε πως “θα προσπαθήσουμε να το διαφημίσουμε και την επόμενη, αν δούμε ότι μας ζητάνε, θα την αυξήσουμε την καλλιέργεια” και πληροφόρησε πως “εδώ γινόταν μεγάλη κατανάλωση στο πράσινο φασόλι, στο ψιλοφάσουλο που λέγαμε παλιά κι επιστημονικά ροβίτσα. Εδώ παλιά μπορεί να καλλιεργούνταν πάνω από 500 στρέμματα”. Ξεκαθάρισε ότι “το ψιλοφάσουλο είναι πιο εύκολη και πιο οικονομική καλλιέργεια στο κοστολόγιο, σε σχέση με το ρύζι” και κατέληξε, αναφερόμενος στο ζήτημα της διάθεσης: “Συμφέρει, το πρόβλημα θα είναι στην πορεία αν και κάποιοι άλλοι θέλουν να καλλιεργήσουν, το πού θα το διαθέσουμε. Το μεγάλο πρόβλημα για μας τους αγρότες, για ό,τι καλλιεργούμε, είναι η διάθεση”.

Ο έμπορος Νίκος Παπαθεοδώρου που αγόρασε και προωθεί τα ψιλοφάσουλα, σημείωσε πως “οτιδήποτε γίνει για να γίνουμε παραγωγικοί, εμάς θα μας βρίσκει πάντα σύμφωνους και πάντα δίπλα στους αγρότες. Είναι ένα εγχείρημα που έκαναν, αφού έχουν χωράφια και μπορούν να καλλιεργήσουν και καλά έκαναν. Εμείς θα είμαστε δίπλα τους”. Παρατήρησε ότι “ο κόσμος πρέπει να το μάθει, εμείς εδώ το γνωρίζουμε το προϊόν. Καλό είναι να το μάθουν και στην υπόλοιπη Ελλάδα, είναι ένα όσπριο ελαφρύ, νόστιμο και καλαματιανό”. Ξεκαθάρισε ότι “οποιαδήποτε προσπάθεια αξίζει, πρέπει να αμείβεται, πρέπει να είμαστε δίπλα τους, να ανταμείβεται, ώστε να δίνουμε κίνητρα και για άλλους αγρότες να μπορέσουν να κάνουν αυτό το εγχείρημα”.

Ο κ. Παπαθεοδώρου είπε “ένα μεγάλο μπράβο και στον κ. Περρωτή και στον κ. Ξυνό που παρά τις δυσκολίες αυτής της εποχής και τις συγκυρίες, τολμήσανε, κάνανε. Εγώ θα είμαι δίπλα τους, ήδη πήραμε μερικές ποσότητες, ήδη τις διαθέτουμε στην τοπική αγορά, αλλά και παραπέρα”.

Τέλος, επιβεβαίωσε ότι “δεν είναι τόσο ευρέως γνωστό, όσο είναι εδώ στην Καλαμάτα” και διευκρίνισε πως “οι ποσότητες που έχουν βγάλει, είναι πολύ λίγες, επαρκούν μόνο για την περιοχή της Καλαμάτας. Για να μπορέσουμε να το δείξουμε, να το δοκιμάσει ο κόσμος, επειδή και του χρόνου θα υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγή, προσπαθούμε να το προωθήσουμε”.

Υ.Γ: Δοκιμάστε τα είναι "ΜΟΝΑΔΙΚΑ" !!

Μεσσηνία: Αφημένος στην τύχη του ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός Ασπροχώματος (Χάνια Κουμουνδούρου)

Εγκαταλελειμμένος και λεηλατημένος ο σιδηροδρομικός σταθμός στο Ασπρόχωμα προκαλεί θλίψη και στενοχώρια.

Η εγκατάλειψη αφορά και τα χαντάκια της περιοχής, που κάποτε καθάριζε ο ΟΣΕ, με αποτέλεσμα σε κάθε δυνατή και με διάρκεια βροχή να δημιουργούνται πλημμυρικά φαινόμενα.

Η εικόνα της εγκατάλειψης και της λεηλασίας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από κατοίκους του Ασπροχώματος, που έχουν βιώματα ζωής στο σταθμό.

“Κάποτε εδώ υπήρχε μεγάλη ακμή και ο σταθμός δούλευε πάρα πολύ και με εμπορεύματα και με μεταφορές και με κόσμο”, παρατήρησε ο Περικλής Τσιμόγιαννης, κάτοικος της περιοχής και σταθμάρχης στο Ασπρόχωμα, όταν το τρένο μεσουρανούσε. Μας ενημέρωσε ότι “επειδή ήμουν σταθμάρχης εδώ, οι εισπράξεις ήταν γύρω στα 8,5 με 9 εκ. δραχμές το μήνα. Οταν σταμάτησαν τα εμπορεύματα και κατάργησαν τα εμπορικά τρένα, οι εισπράξεις έφθασαν στις 300.000 δρχ.”. Επεσήμανε χαρακτηριστικά πως “εκεί καταλάβαμε ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και παρ’ όλες τις καινούργιες σιδηροτροχιές καταλάβαμε ότι επέρχεται το τέλος του σιδηροδρόμου. Αυτό έγινε σε όλη τη σιδηροδρομική γραμμή του δικτύου Πελοποννήσου μέσω Τρίπολης και από το Καλό Νερό”.

Ανέφερε πως η κατάργηση του τρένου είχε και άλλες συνέπειες, καθώς “εκτός του κλεισίματος που ήταν κακό για την περιοχή, το νομό και για όλη την Πελοπόννησο, έκλεισαν τα χαντάκια που περιποιόταν ο ΟΣΕ, που είναι δίπλα στο δρόμο, που έφερναν όλα τα νερά που κατεβαίνουν από Καλάμι, Αντικάλαμο και Ασπρόχωμα”. Διευκρίνισε ότι “εγκατέλειψαν παντελώς τα ρέματα, με αποτέλεσμα να φράξουν και τα νερά να μην πηγαίνουν μέσω της φυσικής οδού που είχαν φτιάξει, στο ποτάμι. Και κάθε χρόνο που ρίχνει πολλή βροχή, εδώ ο τόπος γίνεται λίμνη, πλημμύρα. Πρέπει να γίνει κάτι άμεσα”.

Για την εικόνα του σταθμού που προκαλεί θλίψη, ο (φίλος, συγχωριανός και γείτονας) Περικλής [Λάκης] Τσιμόγιαννης παρατήρησε: “Ο σταθμός είναι διαλυμένος, τα σπάσανε όλα, δεν αφήσανε τίποτα. Πήραν και τα φώτα, που υπήρχε εδώ η ταμπέλα «Ασπρόχωμα». Ξηλώσανε τα καλώδια, δεν άφησαν τίποτα. Μέχρι και τις πόρτες στις τουαλέτες και τα καζανάκια, εξαφανίστηκαν όλα. Αυτή η εικόνα δεν μας τιμά”. Πρόσθεσε πως “απέναντι οι αποθήκες που ήταν τότε της ΕΑΣ και ήρθαν στα χέρια της Τράπεζας Πειραιώς έχουν γίνει σκουπιδότοπος. Το καλοκαίρι σπινιάρουν αυτοκίνητα και σηκώνεται σκόνη και στα σπίτια δίπλα δεν μπορείς να ανοίξεις παράθυρο”.

Υπενθύμισε ότι “είχαμε ζητήσει κάποτε τον σταθμό να τον κάνουμε πολιτιστικό κέντρο. Θα ασχολούμασταν οι κάτοικοι του Ασπροχώματος” κι ενημέρωσε με απογοήτευση πως “μας έλεγαν κάτι ασάφειες, ότι ανήκει στους ιταλικούς σιδηροδρόμους. Το μπαλάκι πετιόταν από τον έναν στον άλλον. Αποτέλεσμα, ουδέποτε έγινε σωστή δουλειά κι εργασία”.