Άρχισε να φτιάχνει καφέδες «από 10 χρονών κοπέλι» στο χωριό του, στο καφενείο του μεγάλου του αδελφού. Στα 15 του δούλεψε σε καφενείο στο Ηράκλειο και 4 χρόνια μετά που πήγε στρατιώτης, πάλι καφετζής ήταν, στη λέσχη αξιωματικών.
Προπολεμικά, από το 1938 που αποστρατεύθηκε, άνοιξε στην Κασταμονίτσα το δικό του καφενείο κι όλα αυτά τα χρόνια, όπως λέει στο «Έθνος», έχει φτιάξει εκατομμύρια καφέδες και έχει σερβίρει τον βασιλιά Γεώργιο, τη βασίλισσα Σοφία, τους Βενιζέλους, τον Ιωάννη Μεταξά, υπουργούς, βουλευτές, στρατηγούς, επιστήμονες, αντάρτες της κατοχής, Άγγλους αξιωματικούς, όπως τον Πάτρικ Λη Φέρμορ που απήγαγε τον στρατηγό Κράιπε, αλλά και τη μόνιμη πελατεία του που είναι οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι της περιοχής.
Ο ίδιος εξηγεί ότι ο τούρκικος ή ελληνικός καφές έχει τη φιλοσοφία του και τα «μυστικά» του, ενώ θυμάται τους Τούρκους στην Κρήτη και έχει πολεμήσει στο αλβανικό μέτωπο, αλλά και τους Γερμανούς στην κατοχή.
«Ο καλός καφές είναι ο μερακλίδικος καφές», υποστηρίζει και εξηγεί: «Ο πετυχημένος καφές γίνεται από μερακλή καφετζή που έχει όρεξη, μεράκι, υπομονή και βγάζει από μέσα του θετική ενέργεια και που δεν βαριέται όταν ο πελάτης του ζητήσει καφέ».Όπως διηγείται, την ίδια εποχή, παράλληλα με το καφενείο και για πολλά χρόνια, έκανε γενικό εμπόριο και λόγω των κρίσεων έχασε χρήματα, ενώ ακόμα διατηρεί για ιστορικούς λόγους πολλά «μπακαλοτέφτερα» με τα απλήρωτα βερεσέδια του κόσμου. Αναφερόμενος δε στη σύγχρονη πραγματικότητα της διεθνούς κρίσης, διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση: «Εύχομαι ποτέ πια η χώρα μας ή η Ευρώπη να μην γυρίσουν σε τέτοιες εποχές για αυτό θα πρέπει όλοι οι αρμόδιοι πολιτικοί στην Ελλάδα και στην Ευρώπη “να βάλουν νερό στο κρασί τους” αλλά και ο κόσμος πρέπει να αλλάξει νοοτροπία».
«Εγώ», λέει, «θα είμαι όρθιος και θα δουλεύω όσο αντέχω» ενώ διάδοχος του στο καφενείο που θα συνεχίσει την παράδοση θα είναι ο γιος του ο Σπύρος, ο οποίος ήδη έχει θητεύσει με επιτυχία κοντά στον πατέρα «δάσκαλό» του.
Ο αιωνόβιος Κρητικός αναγνωρίζει ως στήριγμά του στη ζωή και στη δουλειά του, τη σύζυγό του Μαρία, με την οποία καμαρώνουν σήμερα 5 παιδιά, 11εγγόνια, 8 δισέγγονα και έπονται τρισέγγονα.
Προπολεμικά, από το 1938 που αποστρατεύθηκε, άνοιξε στην Κασταμονίτσα το δικό του καφενείο κι όλα αυτά τα χρόνια, όπως λέει στο «Έθνος», έχει φτιάξει εκατομμύρια καφέδες και έχει σερβίρει τον βασιλιά Γεώργιο, τη βασίλισσα Σοφία, τους Βενιζέλους, τον Ιωάννη Μεταξά, υπουργούς, βουλευτές, στρατηγούς, επιστήμονες, αντάρτες της κατοχής, Άγγλους αξιωματικούς, όπως τον Πάτρικ Λη Φέρμορ που απήγαγε τον στρατηγό Κράιπε, αλλά και τη μόνιμη πελατεία του που είναι οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι της περιοχής.
Ο ίδιος εξηγεί ότι ο τούρκικος ή ελληνικός καφές έχει τη φιλοσοφία του και τα «μυστικά» του, ενώ θυμάται τους Τούρκους στην Κρήτη και έχει πολεμήσει στο αλβανικό μέτωπο, αλλά και τους Γερμανούς στην κατοχή.
«Ο καλός καφές είναι ο μερακλίδικος καφές», υποστηρίζει και εξηγεί: «Ο πετυχημένος καφές γίνεται από μερακλή καφετζή που έχει όρεξη, μεράκι, υπομονή και βγάζει από μέσα του θετική ενέργεια και που δεν βαριέται όταν ο πελάτης του ζητήσει καφέ».Όπως διηγείται, την ίδια εποχή, παράλληλα με το καφενείο και για πολλά χρόνια, έκανε γενικό εμπόριο και λόγω των κρίσεων έχασε χρήματα, ενώ ακόμα διατηρεί για ιστορικούς λόγους πολλά «μπακαλοτέφτερα» με τα απλήρωτα βερεσέδια του κόσμου. Αναφερόμενος δε στη σύγχρονη πραγματικότητα της διεθνούς κρίσης, διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση: «Εύχομαι ποτέ πια η χώρα μας ή η Ευρώπη να μην γυρίσουν σε τέτοιες εποχές για αυτό θα πρέπει όλοι οι αρμόδιοι πολιτικοί στην Ελλάδα και στην Ευρώπη “να βάλουν νερό στο κρασί τους” αλλά και ο κόσμος πρέπει να αλλάξει νοοτροπία».
«Εγώ», λέει, «θα είμαι όρθιος και θα δουλεύω όσο αντέχω» ενώ διάδοχος του στο καφενείο που θα συνεχίσει την παράδοση θα είναι ο γιος του ο Σπύρος, ο οποίος ήδη έχει θητεύσει με επιτυχία κοντά στον πατέρα «δάσκαλό» του.
Ο αιωνόβιος Κρητικός αναγνωρίζει ως στήριγμά του στη ζωή και στη δουλειά του, τη σύζυγό του Μαρία, με την οποία καμαρώνουν σήμερα 5 παιδιά, 11εγγόνια, 8 δισέγγονα και έπονται τρισέγγονα.
